بــپــخـتــه اسـت خـدا بــهـر صـوفـیـان حــلـواکه حـلقه حـلقه نشستـند و در میان حلواهـزار کـاسـه ســر رفـت ســوی خــوان فـلـکچــو درفــتــاد از آن دیـ…
بــپــخـتــه اسـت خـدا بــهـر صـوفـیـان حــلـوا | که حـلقه حـلقه نشستـند و در میان حلوا |
هـزار کـاسـه ســر رفـت ســوی خــوان فـلـک | چــو درفــتــاد از آن دیـگ در دهـان حــلــوا |
بـه شـرق و غـرب فتـادسـت غـلغلی شـیرین | چـنین بـود چـو دهد شاه خـسـروان حـلوا |
پــیـاپــی از ســوی مـطـبــخ رســول مـی آیـد | کـه پـخـتـه انـد مـلـایک بـر آسـمـان حـلـوا |
بــه آبـــریــز بــرد چــونــک خــورد حــلــوا تــن | به سوی عرش بـرد چونک خورد جان حلوا |
به گرد دیگ دل ای جان چو کفچه گرد به سر | که تـا چـو کفچه دهان پـر کنی از آن حلوا |
دلی که از پـی حـلوا چـو دیک سـوخـت سیاه | کـرم بـود که بـبـخـشـد بـه تـای نان حـلوا |
خـموش بـاش کـه گـر حـق نگـویدش کـه بـده | چه جای نان ندهد هم به صد سنان حلوا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج