ز بــــهـــر غـــیـــرت آمـــوخــــت آدم اســـمـــا رابـبـافـت جـامـع کـل پـرده های اجـزا رابـــرای غــیــر بــود غــیــرت و چــو غــیــر نــبــودچــر…
ز بــــهـــر غـــیـــرت آمـــوخــــت آدم اســـمـــا را | بـبـافـت جـامـع کـل پـرده های اجـزا را |
بـــرای غــیــر بــود غــیــرت و چــو غــیــر نــبــود | چــرا نـمـود دو تــا آن یـگـانـه یـکـتــا را |
دهــان پـــر اســـت جـــهــان خـــمــوش را از راز | چـه مانع ست فصیحـان حـرف پـیما را |
بــه بــوسـه هـای پــیـاپــی ره دهـان بــسـتــنـد | شــکـرلـبــان حــقـایـق دهـان گـویـا را |
گــهــی ز بــوســه یـار و گــهــی ز جــام عــقــار | مجال نیست سخن را نه رمز و ایما را |
به زخم بوسه سخن را چه خوش همی شکنند | بـه فتـنه بـسـتـه ره فتـنه را و غوغا را |
چـو فـتـنـه مـسـت شـود نـاگـهـان بــرآشـوبــنـد | چـه چیز بـند کند مست بـی محابـا را |
چــو مـوج پــسـت شـود کـوه هـا و بــحــر شـود | کـه بـیم آب کـنـد سـنـگ های خـارا را |
چـو سـنـگ آب شـود آب سـنـگ پــس مـی دان | احــاطــت مــلــک کــامــکــار بــیـنــا را |
چـو جـنگ صلح شـود صلح جـنگ پـس می بـین | صـــنــاعــت کــف آن کــردگــار دانــا را |
بــپــوش روی کــه روپــوش کــار خــوبــان ســت | زبـون و دسـتـخـوش و رام یافتـی ما را |
حـریـف بـیـن کـه فـتـادی تـو شـیـر بــا خـرگـوش | مـکـن مـبــنـد بــه کـلـی ره مـواسـا را |
طـمـع نـگـر کـه مـنـت پـنـد مـی دهم کـه مـکـن | چـنان که پـند دهد نیم پـشـه عـنقا را |
چــنــان کــه جــنــگ کــنــد روی زرد بــا صــفــرا | چـنان کـه راه بـبـندد حـشـیش دریا را |
اکـــنـــت صـــاعـــقـــه یـــا حـــبــــیـــب او نـــارا | فــمــا تــرکــت لــنـا مــنـزلــا و لــا دارا |
بـــک الــفــخــار ولــکــن بـــهــیــت مــن ســکــر | فـلـسـت افـهم لـی مفـخـرا و لـا عـارا |
مــتــی اتــوب مــن الــذنــب تــوبـــتــی ذنــبــی | متـی اجـار اذا العـشـق صـار لی جـارا |
یــقــول عــقــلــی لــا تــبـــدلــن هــدی بـــردی | امـا قـضــیـت بــه فـی هـلـاک اوطــارا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج