رسـیده اسـت بـه جـایی لطـافـت بـدنشکــه ازنـســیـم شــود داغــدار یـاســمـنـشاگـر ز نـکــهـت گـل پــیـرهـن کــنـد در بــرشـگفت نیسـت که نیلوفری شود سـ…
| رسـیده اسـت بـه جـایی لطـافـت بـدنش | کــه ازنـســیـم شــود داغــدار یـاســمـنـش |
| اگـر ز نـکــهـت گـل پــیـرهـن کــنـد در بــر | شـگفت نیسـت که نیلوفری شود سـمنش |
| سخن چو بال و پر طوطیان شود سرسبز | زآبـــداری لــعـــل لــب شـــکــرشـــکــنــش |
| شکوه حـسـن ازین بـیشـتـر نمی بـاشـد | کـه از سـپــنـد نـخــیـزد صـدا درانـجــمـنـش |
| زاشـک شمع تـوان نقل در گریبـان ریخـت | بـه محـفـلی که بـخـندد لب شـکـرشـکـنش |
| بـه ایـن فـروغ نـدارد یـمـن عـقـیـقـی یـاد | سهیل بـرگ خزان دیده ای است از چـمنش |
| حـلـاوت لـب ازین بـیـشـتـر نـمـی بـاشـد | که همچو نامه سربسته است هر سخنش |
| عـبـیر پـیرهـن چـشـم مـی کـنـد یوسـف | اگــر بــه مــصــر بــردبــاد بــوی پــیـرهـنـش |
| چـه لذتـی است شنیدن نوای جـان پـرور | ز مـطـربـی کـه تـوان بـوسـه داد بـردهـنـش |
| ز دام موج، نجـات حـبـاب ممـکـن نیسـت | چــگـونـه دل بــدر آیـد ز زلـف پــرشــکــنـش |
| نـشـد گـشـایـشـی ازراه گـفـتـگـو صـائب | مـگـر بـه خـال تـوان یـافـت نـقـطـه دهـنـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
