چــنـان ز دل گــذرد صــاف تــیـر مــژگــانـشکـه گـردســرمـه نـریـزد ز طــرف دامـانـشبـه نشتـر مژه خـون می گشایداز رگ سنگز بـس که تشنه خون است چشم فنان…
| چــنـان ز دل گــذرد صــاف تــیـر مــژگــانـش | کـه گـردســرمـه نـریـزد ز طــرف دامـانـش |
| بـه نشتـر مژه خـون می گشایداز رگ سنگ | ز بـس که تشنه خون است چشم فنانش |
| نـهفـتـه اسـت درین رشـتـه عـقـد گـوهرهـا | مشو بـه چـین جـبـین ناامید ازاحـسـانش |
| دگــر بــه رشــتــه تــدبــیــر بــرنــمــی آیــد | نـگـاه هـرکــه فــتــد بــر چــه زنـخــدانـش |
| چو شانه هر دل چاکی کف نیاز شده است | فتـد بـه دسـت که تـا زلف عـنبـرافشـانش |
| سـرش زگـوی سـبــکـتــر ز تــن جــدا گـردد | فـتـاد دیده هر کس بـه دسـت و چـوگانش |
| بـه آب تـیـغ کـنـد سـبــز، خـط مـشـکـیـن را | زبـس که تـشـنه خـضـرسـت آب حـیوانش |
| بــه زور چـهـره خـود را شـکـفـتــه مـی دارم | چو پسته ای که کند زخم سنگ خندانش |
| چــهـار فــصــل بــهـارســت عــنـدلـیـبــی را | کـه زیـر بــال و پـر خـود بــودگـلـسـتـانـش |
| بــه راه عـشــق قـدم راشــمـرده نـه صـائب | کـه هـسـت از آبـلـه پـادیـده ور بـیـابـانـش |
| جــواب آن غــزل حــافـظ اســت ایـن صــائب | کـه جـان زنـده دلـان سـوخـت دربـیابـانش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
