من از کـجـا غـم و شـادی این جـهان ز کـجـامــن از کــجــا غــم بــاران و نــاودان ز کــجــاچــرا بــه عــالــم اصــلــی خــویــش وانــرومدل از کــجــا …
من از کـجـا غـم و شـادی این جـهان ز کـجـا | مــن از کــجــا غــم بــاران و نــاودان ز کــجــا |
چــرا بــه عــالــم اصــلــی خــویــش وانــروم | دل از کــجــا و تــمـاشــای خــاکـدان ز کـجــا |
چـو خـر نـدارم و خـربـنـده نـیسـتـم ای جـان | مـن از کـجــا غــم پــالـان و کـودبــان ز کـجــا |
هزارسـاله گذشـتـی ز عـقـل و وهم و گمان | تــو از کــجــا و فــشــارات بــدگـمـان ز کـجــا |
تــو مــرغ چــارپــری تــا بـــر آســمــان پــری | تـــو از کــجــا و ره بـــام و نــردبـــان ز کــجــا |
کـسـی تـو را و تـو کس را بـه بـز نمی گیری | تــو از کـجــا و هـیـاهـای هـر شـبــان ز کـجـا |
هـــزار نـــعـــره ز بـــالـــای آســـمـــان آمـــد | تـو تـن زنی و نـجـویی کـه این فـغـان ز کـجـا |
چـو آدمی بـه یکی مار شد بـرون ز بـهشـت | مــیـان کــژدم و مــاران تــو را امــان ز کــجــا |
دلـا دلـا بــه سـررشـتــه شـو مـثـل بــشـنـو | که آسـمان ز کـجـایسـت و ریسـمان ز کـجـا |
شــراب خــام بــیــار و بــه پــخــتــگــان درده | مـن از کـجـا غـم هـر خـام قـلـتــبــان ز کـجـا |
شـــرابــــخـــانـــه درآ و در از درون دربــــنـــد | تــو از کــجــا و بــد و نـیـک مـردمـان ز کــجــا |
طــمـع مـدار کـه عــمـر تــو را کـران بــاشــد | صـفـات حـقـی و حـق را حـد و کـران ز کـجـا |
اجـــل قــفـــص شـــکــنــد مــرغ را نــیــازارد | اجــل کــجـــا و پـــر مــرغ جـــاودان ز کــجـــا |
خموش باش که گفتی بسی و کس نشنید | که این دهل ز چه بام ست و این بیان ز کجا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج