کـسـی کـه دیـدن روی تـو کـرد حـیرانـشبــه دیـده آب نـگــردد ز مـهـر تــابــانـشگـل عـذار تـرا حـاجـت نـگـهـبــان نـیـسـتکه هسـت ازعرق شرم خـود نگهبـان…
| کـسـی کـه دیـدن روی تـو کـرد حـیرانـش | بــه دیـده آب نـگــردد ز مـهـر تــابــانـش |
| گـل عـذار تـرا حـاجـت نـگـهـبــان نـیـسـت | که هسـت ازعرق شرم خـود نگهبـانش |
| کــنـد ز لـطــف بــدن کــار اخــگـر ســوزان | فـتــد اگـر گـل بــی خـار در گـریـبــانـش |
| اگـر چـه مـایده حـسـن را نـهایت نـیسـت | ز پـاره دل خـویش اسـت رزق مهمانش |
| گـل صــبــاح،دربــســتــه آیـدش بــه نـظـر | فـتـاد دیده هـرکـس بـه روی خـنـدانـش |
| مرا ز پسته دهانی است چشم دلسوزی | کـه شـور حـشـر بـود گـرده نمـکـدانـش |
| بـه هیچ قـطـره بـاران بـه چـشـم کم منگر | که هست مخزن گوهر زسینه چاکانش |
| ز لقـمه حـرص گدا کـم نمی شـود صـائب | لـب سؤال دگـر مـی شــود لـب نـانـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
