چـندانک خـواهی جـنگ کـن یا گرم کن تـهدید رامـی دان کـه دود گـولـخـن هـرگـز نـیـاید بـر سـمـاور خـود بـرآید بـر سـمـا کـی تـیره گـردد آسـمانکـز دود آور…
چـندانک خـواهی جـنگ کـن یا گرم کن تـهدید را | مـی دان کـه دود گـولـخـن هـرگـز نـیـاید بـر سـمـا |
ور خـود بـرآید بـر سـمـا کـی تـیره گـردد آسـمان | کـز دود آورد آســمـان چــنـدان لـطــیـفـی و ضــیـا |
خـود را مرنجـان ای پـدر سـر را مکوب اندر حـجـر | بـا نقـش گـرمابـه مکـن این جـملـه چـالیش و غـزا |
گـر تـو کـنـی بــر مـه تـفـو بـر روی تـو بــازآیـد آن | ور دامـن او را کـشـی هـم بــر تـو تــنـگ آیـد قـبــا |
پـیش از تـو خامان دگر در جـوش این دیگ جـهان | بــس بــرطـپـیـدنـد و نـشـد درمـان نـبــود الـا رضـا |
بــگـرفـت دم مـار را یـک خــارپــشــت انـدر دهـن | سـر درکـشـیـد و گـرد شـد مـانـنـد گـویی آن دغـا |
آن مـار ابـلـه خـویش را بـر خـار می زد دم بـه دم | ســوراخ ســوراخ آمــد او از خــود زدن بــر خــارهـا |
بی صبر بود و بی حیل خود را بکشت او از عجل | گـر صـبـر کـردی یک زمان رسـتـی از او آن بـدلـقـا |
بـر خـارپـشـت هـر بـلـا خـود را مـزن تـو هم هـلـا | ساکن نشین وین ورد خوان جاء القضا ضاق الفضا |
فـرمـود رب الـعـالـمـین بـا صـابـرانـم هـمـنـشـین | ای هـمـنـشــیـن صــابــران افـرغ عـلـیـنـا صـبــرنـا |
رفــتــم بــه وادی دگـر بــاقـی تــو فـرمـا ای پــدر | مر صـابـران را می رسـان هر دم سـلـامی نو ز مـا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج