لـــاابـــالـــی چـــه کـــنـــد دفـــتـــر دانـــایــی راطـاقت وعظ نبـاشـد سـر سـودایی راآب را قـــول تـــو بـــا آتـــش اگــر جـــمــع کــنــدنتـوان…
| لـــاابـــالـــی چـــه کـــنـــد دفـــتـــر دانـــایــی را | طـاقت وعظ نبـاشـد سـر سـودایی را |
| آب را قـــول تـــو بـــا آتـــش اگــر جـــمــع کــنــد | نتـواند که کند عشـق و شکیبـایی را |
| دیــده را فــایــده آنــســت کــه دلــبـــر بـــیــنــد | ور نـبـیـنـد چـه بـود فـایـده بـینـایی را |
| عاشقان را چه غم از سرزنش دشمن و دوست | یا غم دوست خورد یا غم رسوایی را |
| هـمـه دانـنـد کـه مـن سـبــزه خـط دارم دوسـت | نه چـو دیگر حیوان سبـزه صحرایی را |
| مــن هــمــان روز دل و صــبــر بــه یــغــمــا دادم | کـه مقـید شـدم آن دلـبـر یغـمـایی را |
| ســـرو بـــگـــذار کـــه قـــدی و قـــیــامـــی دارد | گـو بـبـیـن آمـدن و رفـتـن رعـنـایی را |
| گـــــر بـــــرانــــی نـــــرود ور بـــــرود بـــــازآیــــد | ناگـزیرسـت مـگـس دکـه حـلـوایی را |
| بــر حــدیـث مـن و حــســن تــو نـیـفـزایـد کـس | حد همینست سخندانی و زیبـایی را |
| سـعـدیـا نـوبـتـی امـشـب دهـل صـبـح نـکـوفـت | یا مـگـر روز نـبـاشـد شـب تـنهایی را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
