از جـــــــهــــــت ره زدن راه درآرد مــــــراتــا بــه کـف رهـزنـان بــازســپــارد مـراآنـک زنـد هـر دمـی راه دو صــد قــافــلـهمن چـه زنم پـیش او او…
از جـــــــهــــــت ره زدن راه درآرد مــــــرا | تــا بــه کـف رهـزنـان بــازســپــارد مـرا |
آنـک زنـد هـر دمـی راه دو صــد قــافــلـه | من چـه زنم پـیش او او بـه چـه آرد مرا |
من سـر و پـا گم کنم دل ز جـهان بـرکنم | گر نفسی او بـه لطف سـر بـنخـارد مرا |
او ره خوش می زند رقص بـر آن می کنم | هـر دم بــازی نــو عــشــق بــرآرد مــرا |
گه بـه فسوس او مرا گوید کنجی نشین | چونک نشینم به کنج خود به درآرد مرا |
ز اول امــروزم او مــی بــپــرانـد چــو بــاز | تا که چه گیرد به من بـر کی گمارد مرا |
همت من همچو رعد نکته من همچو ابر | قطره چـکد ز ابـر من چون بـفشارد مرا |
ابــر مـن از بــامــداد دارد از آن بــحــر داد | تـا کـه ز رعـد و ز بـاد بـر کی بـبـارد مرا |
چــونــک بـــبـــارد مــرا یــاوه نــدارد مــرا | در کـف صـد گـون نـبــات بـازگـذارد مـرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج