ای همه خوبـی تو را پـس تو کرایی که راای گـل در بـاغ مـا پـس تـو کـجـایـی کـجـاسـوسـن بـا صـد زبـان از تـو نشـانم نـدادگـفــت رو از مـن مـجــو غــیـر د…
ای همه خوبـی تو را پـس تو کرایی که را | ای گـل در بـاغ مـا پـس تـو کـجـایـی کـجـا |
سـوسـن بـا صـد زبـان از تـو نشـانم نـداد | گـفــت رو از مـن مـجــو غــیـر دعــا و ثــنـا |
از کـف تــو ای قـمـر بــاغ دهـان پــرشـکـر | وز کـف تـو بـی خـبـر بــا هـمـه بـرگ و نـوا |
سـرو اگر سـر کشید در قد تـو کی رسید | نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را |
مرغ اگر خطبـه خواند شاخ اگر گل فشاند | ســبــزه اگــر تــیـز رانــد هــیـچ نــدارد دوا |
شرب گل از ابـر بـود شرب دل از صبـر بود | ابــر حــریـف گــیــاه صــبــر حــریـف صــبــا |
هـر طـرفـی صــف زده مـردم و دیـو و دده | لــیـک در ایـن مــیـکــده پــای نــدارنــد پــا |
هر طرفی ام بـجـو هر چـه بـخواهی بـگو | ره نــبــری تــار مــو تــا نــنــمــایـم هــدی |
گــرم شــود روی آب از تـــپـــش آفــتـــاب | بــاز هـمـش آفـتــاب بــرکـشــد انـدر عــلـا |
بـربـردش خـرد خرد تـا که ندانی چـه بـرد | صــاف بــدزدد ز درد شــعــشــعــه دلــربــا |
زین سخن بوالعجب بستم من هر دو لب | لیک فـلـک جـمله شـب می زندت الـصـلـا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج