فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 28 بهمن 1403

پایگاه خبری شاعر

شماره ٢٠٠: نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا

نــام شــتــر بــه تــرکــی چــه بــود بــگــو دوانام بـچـه ش چه بـاشد او خود پـیش دوامــا زاده قــضــا و قــضــا مــادر هــمــه ســـتچـون کودکان دوان…

نــام شــتــر بــه تــرکــی چــه بــود بــگــو دوانام بـچـه ش چه بـاشد او خود پـیش دوا
مــا زاده قــضــا و قــضــا مــادر هــمــه ســـتچـون کودکان دوان شـده ایم از پـی قضا
مـا شـیـر از او خـوریم و هـمـه در پـیـش پـریمگـر شـرق و غـرب تـازد ور جـانـب سـمـا
طـبــل سـفـر ز دســت قـدم در سـفـر نـهـیـمدر حـفظ و در حـمایت و در عصـمت خـدا
در شــهــر و در بــیـابــان هــمــراه آن مــهـیـمای جـان غـلام و بـنده آن ماه خـوش لقـا
آن جـاسـت شـهر کـان شـه ارواح می کـشـدآن جـاست خان و مان که بـگوید خدا بـیا
کــوتــه شــود بــیـابــان چــون قــبــلـه او بــودپـیش و سـپـس چـمن بـود و سرو دلربـا
کـوهـی کـه در ره آیـد هـم پــشـت خـم دهـدکـای قـاصــدان مـعـدن اجــلـال مـرحــبــا
هـمـچــون حــریـر نـرم شــود ســنـگــلــاخ راهچــون او بــود قــلــاوز آن راه و پــیــشــوا
مــا ســایـه وار در پــی آن مــه دوان شــدیــمای دوســتــان هـمـدل و هـمـراه الـصـلـا
دل را رفـیق ما کـند آن کـس کـه عـذر هسـتزیرا که دل سبـک بـود و چـست و تـیزپـا
دل مصر می رود که به کشتیش وهم نیستدل مـکـه مـی رود کـه نـجـویـد مـهـاره را
از لـنـگــی تــنـســت و ز چــالـاکــی دلـســتکز تن نجست حق و ز دل جست آن وفا
امـا کـجــاسـت آن تــن هـمـرنـگ جــان شـدهآب و گـلـی شـده سـت بـر ارواح پـادشـا
ارواح خـیـره مـانـده کـه این شـوره خـاک بـیناز حـد ما گذشت و ملک گشت و مقتـدا
چـه جـای مـقـتـدا کـه بـدان جـا کـه او رسـیدگـر پـا نـهـیـم پـیـش بـسـوزیـم در شـقـا
ایـن در گـمـان نـبــود در او طــعــن مـی زدیـمدر هـیـچ آدمــی مــنـگــر خــوار ای کــیـا
مـا هـمـچــو آب در گـل و ریـحـان روان شـویـمتـا خـاک هـای تـشـنـه ز مـا بـر دهد گـیا
بـی دسـت و پـاسـت خـاک جـگـرگرم بـهر آبزیــن رو دوان دوان رود آن آب جــوی هــا
پــسـتـان آب مـی خـلـد ایـرا کـه دایـه اوسـتطـفـل نـبــات را طـلـبــد دایـه جـا بـه جـا
مـا را ز شـهـر روح چـنـیـن جـذب هـا کـشـیـددر صــد هــزار مــنــزل تـــا عــالــم فــنــا
بــاز از جــهـان روح رســولــان هـمـی رســنـدپـــنــهــان و آشــکــار بـــازآ بـــه اقــربـــا
یــاران نــو گــرفـــتـــی و مــا را گــذاشـــتـــیما بـی تـو ناخوشیم اگر تـو خوشی ز ما
ای خـواجـه ایـن مـلـالـت تــو ز آه اقـربــاسـتبـا هر کـی جـفـت گـردی آنـت کـند جـدا
خـاموش کـن کـه همـت ایشـان پـی تـوسـتتأثــیـر هـمـت ســت تــصــاریـف ابــتــلــا

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج