گــو خــصــم از بــاب صــفــا از ســحــر ســازد مـارهـاتا دست موسی از عصا خون خواره ثعبان پروردهمت مجـو از هر خـسـی، در فـقـر جـویا شـو بـسـیدرویش می …
| گــو خــصــم از بــاب صــفــا از ســحــر ســازد مـارهـا | تا دست موسی از عصا خون خواره ثعبان پرورد |
| همت مجـو از هر خـسـی، در فـقـر جـویا شـو بـسـی | درویش می بـاید کسی کز سیر سـلطان پـرورد |
| پــیـری فــروغــی ســوی مـن دارد نـظــر در انـجــمـن | کز یک فروغ خـویشتـن صد مهر رخـشـان پـرورد |
| شـاه جــوان مـردان عـلـی در خــفـی، هـم در جــلـی | آن کـز جـمـال مـنجـلـی خـورشـید تـابـان پـرورد |
| سـاقـی بـده رطـل گـران، زان مـی کـه دهـقـان پـرورد | انده بـرد، غم بـشکرد، شادی دهد، جان پـرورد |
| زان دارو درد کـــهــن، پـــیــمــانــه ای دراده بـــه مــن | کش خضر در ظلمات دن، چـون آب حیوان پـرورد |
| بــرخــیـز و ســاز بــاده کـن، فــکـر بــتــان ســاده کـن | از بـهر عیش آماده کن، لعـلی که مرجـان پـرورد |
| جـامی بـکش تـا جـم شوی، بـا اهل دل محـرم شوی | خـضر مسیحـا دم شوی، انفاست انسان پـرورد |
| تـا می بـه سـاغـر کـرده ام، کـوثـر بـه دسـت آورده ام | بـا شاهدی می خورده ام، کاو بـاغ رضوان پرورد |
| بـر نـفـس کـافـرکـیـش مـن طـعـن مـسـلـمـانـی مـزن | زیـرا کـه مـیر انـجـمـن بـایـد کـه مـهـمـان پـرورد |
| گر خـواجـه از روی کـرم من بـنده را بـخـشـد چـه غـم | پــاکــیـزه دامــان لــاجــرم آلــوده دامــان پــرورد |
| بــگـزیـده پــیـر مـغــان رنـدی اســت از بــخــت جــوان | کـز طـفـلـیـش مـام جـهـان زاب رزسـتـان پـرورد |
| گـر بـر خـرابـی بـگـذری سـویـش بـه خـواری نـنـگـری | کــایـام گــنــج گــوهـری در گــنـج ویـران پــرورد |
| شــوریـده و شــیـدا کـنـد هـر دل کـه دلـبــر جــا کـنـد | عـین بـقـا پـیدا کـنـد هر جـان کـه جـانـان پـرورد |
| گـر صـاحــب چــشـم تــری گـوهـر بــه دامـان پــروری | کــز گــریـه ابــر آذری درهــای غــلــتــان پــرورد |
| مــشـــکــن دل مــرد خـــدا زیــرا کــه بـــازوی قــضـــا | صـد کـافـر انـدازد ز پـا تـا یـک مـسـلـمـان پـرورد |
| در بـند نفسی مو بـه مو، هامون بـه هامون، کو به کو | یزدان نـجـوید هر کـه او در پـرده شـیطـان پـرورد |
| چـون دل بـه جـایی شد گرو هم کم بـگو هم کم شنو | کـاسـرار خـود را راهرو بـهـتـر کـه پـنـهـان پـرورد |
| گــر ســالــک دیـریـنـه ای دریـاب روشــن ســیـنـه ای | تــحــصـیـل کـن آیـیـنـه ای کـانـوار یـزدان پــرورد |
| آن خـسـرو شـیـریـن دهـن خـنـدد بـه آب چـشـم مـن | چـون ابـر گـرید در چـمن گل های خـندان پـرورد |
| خـط بـر لـب نـوشـش نـگـر چـون مـور بـر تـنـگ شـکـر | یا طـوطئی کـو بـال و پـر در شـکـرسـتـان پـرورد |
| گـــیـــســـوی چـــون زنـــار او، آرایـــش رخـــســـار او | یک شمه اسـت از کار او کفری که ایمان پـرورد |
| دارم به شاهی دسترس، کاو منبع فیض است و بس | در سـایـه بــال مـگـس، شـاهـیـن پــران پــرورد |
| شــاهـان هـمــه هـنـدوی او، زاری کــنـان در کــوی او | هر مـوری از نیروی او، چـندین سـلـیمـان پـرورد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
