چـو بـیـنـد روی تـو ای نـازنـین گـلکـنـد بــر تــو هـزاران آفــریـن گـلتو با این حسن اگر در گلشن آیینهد پـیش رخـت رو بـر زمـین گـلاگـر بــلـبــل کـنـد…
چـو بـیـنـد روی تـو ای نـازنـین گـل | کـنـد بــر تــو هـزاران آفــریـن گـل |
تو با این حسن اگر در گلشن آیی | نهد پـیش رخـت رو بـر زمـین گـل |
اگـر بــلـبــل کـنـد ذکـر تــو در بــاغ | ز نامت نقش گیرد چون نگین گل |
چـو از ذکـر لبـت شـیرین کـند کـام | شـود در حـلق زنبـور انگـبـین گل |
گـلـی تــو از گـریـبــان تــا بــدامـن | بـهـر جـانـب بـریـز از آسـتـین گـل |
اگر در خـانه گل خواهی بـهر وقت | بــرو آیـنـه بــرگـیـر و بــبــیـن گـل |
نـدارد بـاغ جـنـت همـچـو تـو سـرو | نبـاشد شاخ طوبـی را چـنین گل |
بـرنگ و بـو چو تـو نبـود که چون تو | خـط و خـالـی ندارد عـنبـرین گـل |
اگـر بـا مـن نـشـینـی عـیـب نـبـود | کـه دایم خـار دارد همنشـین گـل |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج