بـدل چـه پـنـد دهـم تـا دل از تـو بـرگـیردبـجـان چـه چـاره کـنم تـا رهی دگـر گـیردکسی که دل ز تو بـرگیرد اندر آن عجبـمکـه بـر کـجـا نهد آن دل کـه از ت…
| بـدل چـه پـنـد دهـم تـا دل از تـو بـرگـیرد | بـجـان چـه چـاره کـنم تـا رهی دگـر گـیرد |
| کسی که دل ز تو بـرگیرد اندر آن عجبـم | کـه بـر کـجـا نهد آن دل کـه از تـو بـرگـیرد |
| بیک نظر بگرفتی و مر او نیست شگفت | کـه آفـتــاب جــهـان را بــیـک نـظــر گـیـرد |
| اگـر نـقـاب بــرانـدازی از جــمـال بــشـب | چــراغ مــرده ز شــمــع رخ تــو در گــیــرد |
| وگـر فـرسـتـی پـروانـه یـی بـگـورسـتـان | چـو شـمع کشـتـه تـو زندگی ز سـر گیرد |
| فتـاد در همه عـالم ز عشـق تـو شـوری | بـخـنده لب بـگـشـا تـا جـهان شـکـر گیرد |
| بـدان امـید کـه از دامـنـت فـشـانـم گـرد | ســر آســتــیـن مـرا دیـده در گــهـر گـیـرد |
| تـو آفـتـاب صـفـت گـر بـعـاشـقـان نگـری | نـمــاز شــام هـمـه رونـق ســحــر گــیـرد |
| زآب چـشـم روان دیده را مـیسـر نیسـت | که خاک کوی تو چون سرمه در بصر گیرد |
| اگـر چــو سـیـم بآتــش بــری ازو سـکـه | دل شـکـسـتـه مـن مـهـر تـو چـو زر گـیرد |
| مگر تـو چـاره کنی ور نه سـیف فرغـانی | کـدام چـاره سـگـالـد کـه بــا تــو در گـیـرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
