گـر تـو عـودی سـوی این مـجـمـر بـیـاور بــرانــنــدت ز بـــام از در بــیــایوسفی از چـاه و زندان چـاره نیسـتسـوی زهر قـهر چـون شـکـر بـیاگـفـتـنـت الـ…
گـر تـو عـودی سـوی این مـجـمـر بـیـا | ور بــرانــنــدت ز بـــام از در بــیــا |
یوسفی از چـاه و زندان چـاره نیسـت | سـوی زهر قـهر چـون شـکـر بـیا |
گـفـتـنـت الـلـه اکـبـر رسـمـی اسـت | گــر تــو آن اکــبــری اکــبــر بــیــا |
چون می احمر سگان هم می خورند | گر تـو شیری چـون می احمر بـیا |
زر چـه جـویی مـس خـود را زر بـسـاز | گر نبـاشـد زر تـو سـیمین بـر بـیا |
اغـنـیـا خـشـک و فـقـیران چـشـم تـر | عاشقا بی شکل خشک و تر بیا |
گـر صــفـت هـای مـلـک را مـحــرمـی | چون ملک بـی ماده و بـی نر بـیا |
ور صــفــات دل گــرفــتــی در ســفــر | همچو دل بـی پا بـیا بـی سر بیا |
چـون لـب لـعـلـش صـلـایی مـی دهد | گـر نه ای چـون خـاره و مرمر بـیا |
چون ز شمس الدین جهان پـرنور شد | سـوی تـبــریـز آ دلـا بــر سـر بـیـا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج