بــرتــو دوزخ شــده از کــثــرت عــصــیـان آتــشورنه در چـشم خـلیل اسـت گلستـان آتـشزلــف و خــط چــهــره او را نــتــوانــد پــوشــیــددرتــه دامـن ش…
| بــرتــو دوزخ شــده از کــثــرت عــصــیـان آتــش | ورنه در چـشم خـلیل اسـت گلستـان آتـش |
| زلــف و خــط چــهــره او را نــتــوانــد پــوشــیــد | درتــه دامـن شــبــهـاســت نـمــایـان آتــش |
| دوزخ از سـردی ایـام بــهـشـتــی شـده اســت | می کـند جـلـوه گـل فـصـل زمـسـتـان آتـش |
| گر چه از سنگدلان است،ز خوی تو شده است | چــون شـرر در جــگـر سـنـگ گـریـزان آتــش |
| دوزخ سـوخـتـگـان صـحـبــت بـی مـغـزان اسـت | کــه بـــه فــریــاد درآیــد زنــیــســـان آتـــش |
| بــرحـذر بــاش ازان لـب چــو شـود گـرم عـتــاب | طرفه شوری است چو افتد به نمکدان آتش |
| ژاژ خــارا نــبـــود بـــی ســخــن پـــوچ،حـــیــات | می شـود از خـس و خـاشـاک فروزان آتـش |
| سرو دودی است که ازآتـش گل خـاستـه است | تـا کـه زد از نفـش گرم بـه بـسـتـان آتـش ؟ |
| چـه کـنـد زخـم زبــان بــا جــگـر سـوخـتــگـان ؟ | خــار را گـل کـنـد از ســیـنـه ســوزان آتــش |
| نیسـت از هیزم تـر گریه آتـش کـه شـده اسـت | پــیـش رخـسـار عـرقـنـاک تــو گـریـان آتــش |
| بـرق بـا شوخی مژگان تو دامی است بـه خاک | هسـت بـاتـنـدی خـوی تـو بـه فـرمـان آتـش |
| حــسـن یـوسـف کـنـد آن روز جــهـان را روشـن | کـه ز رویـش جـهـد از سـیـلـی اخـوان آتـش |
| در تــــه دامــــن فــــانـــوس گــــریـــزد صــــائب | بـس که داغ اسـت ازان چـهره خـندان آتـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
