همی تـاخت خسرو بـه پـیش اندروننــه آب وگــیـا بــود و نـه رهـنــمــونعـــنــان را بـــدان بـــاره کــرده یــلــههـمــی رانـد نـاکــام تــا بــه اهـلــ…
| همی تـاخت خسرو بـه پـیش اندرون | نــه آب وگــیـا بــود و نـه رهـنــمــون |
| عـــنــان را بـــدان بـــاره کــرده یــلــه | هـمــی رانـد نـاکــام تــا بــه اهـلــه |
| پــذیـره شــدنــدش بــزرگــان شــهـر | کـسـی را کـه از مـردمـی بـود بـهـر |
| چـو خـسـرو بـه نزدیک ایشان رسـید | بــران شــهـر لــشــکــر فــرود آوریـد |
| هـمــان چــون فــرود آمـد انـدر زمــان | نــونــدی بـــیــامـــد ز ایــران دمـــان |
| ز بـهـرام چـوبـین یکـی نـامـه داشـت | همان نامه پوشیده در جامه داشت |
| نـوشــتــه ســوی مـهـتــری بــاهـلـه | کـه گـرلـشـکـر آیـد مـکـنـشـان یـلـه |
| ســپــاه مـن ایـنـک پــس انـدر دمـان | بـــشــهــر تــو آیــد زمــان تــا زمــان |
| چـو مـهـتــر بــرانـگـونـه بــرنـامـه دیـد | هـم انـدر زمـان پـیش خـسـرو دویـد |
| چـوخـسـرو نگـه کـرد و نامـه بـخـواند | ز کـار جـهـان در شـگـفـتـی بــمـانـد |
| بــتــرسـیـد کـه آیـد پــس او ســپــاه | بـران نامـه بـر تـنگـدل گـشـت شـاه |
| ازان شـهر هم در زمـان بـرنـشـسـت | مـیـان کـیـی تــاخـتــن را بــبــسـت |
| هـمـی تــاخــت تــا پــیـش آب فـرات | نــدیــد انــدرو هــیــچ جــای نــبــات |
| شــده گــرســنـه مــرد پــیـر وجــوان | یـکــی بــیــشــه دیــدنــد و آب روان |
| چوخسرو بـه پیش اندرون بـیشه دید | سـپـه را بـران سـبـزه انـدر کـشـیـد |
| شـده گـرسـنـه مـرد نـاهاروسـسـت | کـمـان را بـزه کـرد نـخـچـیر جـسـت |
| نــدیــدنــد چــیــزی بـــجـــایــی دوان | درخــــت و گــــیــــا بــــود و آب روان |
| پـــدیـــد آمـــد انـــدر زمـــان کـــاروان | شـتـر بـود و پـیـش انـدرون سـاروان |
| چـو آن سـاربــان روی خـسـرو بــدیـد | بــدان نــامــدار آفــریـن گــســتــریـد |
| بـدو گفت خـسرو که نام تـوچـیسـت | کجـا رفت خواهی و کام تـو چیست |
| بــدو گـفـت مـن قـیـس بــن حــارثــم | ز آزادگــــــــان عــــــــرب وارثـــــــــم |
| ز مــصـــر آمــدم بـــا یــکــی کـــاروان | بــریــن کــاروان بــر مــنــم ســاروان |
| بـــه آب فــراتـــســت بـــنــگــاه مــن | از انـجـا بــدیـن بـیـشـه بــد راه مـن |
| بــدو گـفـت خــسـروکـه از خــوردنـی | چـه داری هـم از چـیـز گـسـتـردنـی |
| کـه مـا مـانـدگـانـیـم و هـم گـرسـنـه | نـه تـوشـسـت مـا را نـه بــار و بـنـه |
| بــدو گـفـت تـازی کـه ایـدر بــایـسـت | مرا بـا تـو چـیز و تـن جـان یکـیسـت |
| چـو بــر شـاه تـازی بــگـسـتـرد مـهـر | بــیـاورد فــربــه یـکــی مـاده ســهـر |
| بــکـشـتــنـد و آتــش بــر افـروخـتـنـد | تـرو خـشـک هیزم همی سـوخـتـند |
| بــر آتــش پــراگــنـد چــنـدی کــبــاب | بــخــوردن گـرفـتــنـد یـاران شــتــاب |
| گــرفــتــنــد واژ آنــک بــد دیــن پــژوه | بــخــوردن شــتــابــیـد دیـگــر گــروه |
| بــخــوردنـد بــی نـان فــراوان کـبــاب | بـیاراسـت هر مـهـتـری جـای خـواب |
| زمـانـی بــخـفـتــنـد و بــرخـاسـتــنـد | یــکـــی آفـــریــن نـــو آراســـتـــنـــد |
| بـــدان دادگــر کـــو جـــهــان آفـــریــد | تــــوانـــایـــی و نـــاتــــوان آفـــریـــد |
| ازان پـس بـه یاران چـنین گفـت شـاه | کـه هرکـس کـه او بـیش دارد گـنـاه |
| بـه پـیش من آنکـس گرامی تـرسـت | وزان کـهـتــران نـیـز نـامـی تــرسـت |
| هـرآنـکــس کــجــا بــیـش دارد بــدی | بــگــشــت از مــن و از ره بــخــردی |
| بــمــا بــیـش بــایــد کــه دارد امــیــد | سـراسـر بـه نـیکـی دهـیـدش نـوید |
| گـــرفـــتـــنـــد یـــاران بـــرو آفـــریـــن | کـه ای پــاک دل خـسـرو پــاک دیـن |
| بــپــرســیــد زان مــرد تــازی کــه راه | کدامست و من چون شوم بـا سپاه |
| بـدو گـفـت هـفـتـاد فـرسـنـگ بـیـش | شـمـا را بـیابـان و کـوهـسـت پـیش |
| چودستـور بـاشی من ازگوشت و آب | بــه راه آورم گــر نـســازی شــتــاب |
| بـدو گفت خـسرو جـزین نیسـت رای | که بـا تـوشـه بـاشـیم و بـا رهنمای |
| هـیـونـی بــر افــگــنــد تــازی بــه راه | بـــدان تــا بـــرد راه پــیــش ســپــاه |
| هـمـی تــاخـت انـدر بــیـابــان و کـوه | پــر از رنــج و تــیــمــار بـــا آن گــروه |
| یــکــی کــاروان نــیــز دیــگــر بــه راه | پــدیــد آمــد از دور پــیــش ســپـــاه |
| یــکـــی مــرد بـــازارگـــان مــایــه دار | بــیـامــد هـم آنــگــه بــر شــهــریـار |
| بــدو گـفـت شـاه از کـجـایـی بـگـوی | کجـا رفت خواهی چـنین پـوی پـوی |
| بـــدو گــفـــت کـــز خـــره اردشـــیــر | یــکـــی مــرد بـــازارگـــانــم دبـــیــر |
| بــدو گـفـت نـامـت چـه کـرد آنـک زاد | چـنین داد پـاسـخ کـه مهران سـتـاد |
| ازو تـوشـه جـسـت آن زمـان شـهریار | بــدو گــفــت ســالــار کــای نـامـدار |
| خورش هست چـندانک اندازه نیست | اگـر چـهـره بــازارگـان تـازه نـیـسـت |
| بـدو گفـت خـسـرو که مهمان بـه راه | بــیـابــی فـزونـی شــود دســتــگـاه |
| ســـر بــــار بـــگـــشـــاد بـــازارگـــان | درمــگـــان بـــه آمــد ز دیــنــارگـــان |
| خورش بـر دو بنشست خود بـر زمین | هـمـی خـوانـد بــر شـهـریـار آفـریـن |
| چونان خورده شد مرد مهمان پرست | بـیـامـد گـرفـت آبــدسـتـان بـدسـت |
| چـــو از دور خـــراد بـــر زیــن بـــدیـــد | ز جـایی کـه بـد پـیش خـسـرو دوید |
| ز بـــازارگــان بـــســـتـــد آن آب گــرم | بـــدن تـــا نــدارد جــهــانــدار شــرم |
| پــس آن مـرد بــازارگـان پــر شــتــاب | مـی آورد بــرســان روشــن گــلــاب |
| دگـــر بــــاره خــــراد بــــر زیـــن ز راه | ازو بـسـتـد آن جـام و شد نزد شـاه |
| پـرسـتـش پـرسـتـنده را داشت سود | بـــران بـــرتـــری بـــرتــریــهــا فــزود |
| ازان پــس بــبــازارگــان گـفــت شــاه | کـه اکـنـون سـپـه را کـدامـسـت راه |
| نــشــســت تـــو در خـــره اردشــیــر | کـجـا بـاشـد ای مـرد مـهـمـان پـذیر |
| بــدو گـفــت کـای شــاه بــا داد ورای | ز بـــازارگـــانـــان مـــنــم پـــاک رای |
| نشـانش یکـایک بـه خـسـرو بـگـفـت | هـمـه رازهـا بــرگــشــاد از نـهـفــت |
| بــــفـــرمـــود تــــا نـــام بــــرنـــا و ده | نـــویــســـد نــویــســـنـــده روزبـــه |
| بـــبـــازارگــان گــفــت پـــدرود بـــاش | خـرد را بـه دل تـار و هـم پـود بــاش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
