چـنـان افـکـنـده اسـت ازطـاق دلـهـا کـعـبـه راکـویـشکه پـهلو می زند بـا طاق نیسـان طاق ابـرویشبــه ایـن عــنـوان غــبــار خــط اگـر بــرخــیـزد ازرویـ…
| چـنـان افـکـنـده اسـت ازطـاق دلـهـا کـعـبـه راکـویـش | که پـهلو می زند بـا طاق نیسـان طاق ابـرویش |
| بــه ایـن عــنـوان غــبــار خــط اگـر بــرخــیـزد ازرویـش | بـه زیـر خـاک مـانـد دام زلـف عـنـبــریـن بـویـش |
| اگـر چـه مهر خـامـوشـی بـه لـب چـون مـردمـک دارد | سخن چون خامه می ریزد ز مژگان سخنگویش |
| مــیـان گــوهــر وآیـیـنــه صــحــبــت در نــمــی گــیـرد | نگه دارد چـسـان خـود راعـرق بـرصـفحـه رویش |
| ز خـون صـید اطـلس پـوش شـد صـحـرا و از شـوخـی | اشـارت بــرنـمـی دارد ســر از دنـبــال ابــرویـش |
| دلـی کــز تــیـغ ســیـراب تــو زخــمـی بــر جــگـر دارد | سـراسـر می رود آب خـضر پـیوسـتـه درجـویش |
| اگــر از دل تـــراوش کــم کــنــد خـــونــاب، مــعــذورم | کـبـاب مـن نـدارد اشـک ازبـس گـرمـی خـویـش |
| مـــکـــن تـــخـــم امــیــد عـــالـــمــی راروزی مـــوران | نگه دارای خـط بـیرحـم دسـت ازخـال دلجـویش |
| سیه بختی به خون چون لاله غلطیده است هرجانب | زمــیــن کــربـــلــا راداغ دارد عــرصـــه کــویــش |
| بـه مـوج پـیچ وتـاب غـیرت افـتـاده اسـت چـون جـوهر | مـگـر آیینـه روی خـویش رادیده اسـت دررویش؟ |
| دل ز بـــالـــابـــلــنــدان مــی ربـــایــد ســـرو نــازمــن | صـنوبـر چـون نگـه دارد دل از بـالـای دلـجـویش؟ |
| تــوانـد کـج نـشــســتــن درصـف روشــنـدلـان صـائب | نشـیند هرکـه چـون مـینـا شـبـی زانو بـزانویش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
