تـویی که عارض رخـسـار دلستـان داریدلـم بــغـمـزه ربـودی و قـصـد جـان داریتـو بـوسـتـان جـمالی و ناشـکفـتـه هنوزهـزار غـنـچـه بــر اطـراف بـوسـتـان دار…
تـویی که عارض رخـسـار دلستـان داری | دلـم بــغـمـزه ربـودی و قـصـد جـان داری |
تـو بـوسـتـان جـمالی و ناشـکفـتـه هنوز | هـزار غـنـچـه بــر اطـراف بـوسـتـان داری |
بـدین رخ چـو مه و قامت چـو سـرو روان | تـرا همی رسـد ار سـر بـر آسـمان داری |
چــو در کـنـار نـیـایـی کـجــا تــوان دیـدن | دقـیقـه یی که تـو از لطـف در میان داری |
من ار ز پای درآیم ترا چه غم که چو من | هزار عاشـق سـرگشـتـه در جـهان داری |
میان زمره خـوبـان مرا دلـی گـم گـشـت | تـوی ز جـمـلـه ایـن دلـبـران کـه آن داری |
ز دوسـتـی تـو کـارم بـکام دشـمن شـد | روا بـود که چـنین دوسـت را چـنان داری |
غـمـت بـجـان بـخـریدم خـدات مزد دهاد | کـز آن مـتـاع نفـیس اینـچـنین زیان داری |
ز خـاک درگه تـو زآن مرا نصیبـی نیسـت | کـه آب دیـده خـلـقـی بــر آسـتــان داری |
مـدام سـبــز بــود گـلـشـن مـحـبــت مـا | اگـر تـو آب سـخـن ایـنـچـنـین روان داری |
تـو آن مهی که تـرا گفت سـیف فرغانی | حدیث یا شکرست آن که در دهان داری |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج