که می رود بـه شـفاعت که دوسـت بـازآردکـه عـیـش خـلـوت بــی او کـدورتــی داردکه را مجـال سخن گفتـنست بـه حضرت اومـگـر نـسـیـم صـبــا کـایـن پــیـام بــ…
| که می رود بـه شـفاعت که دوسـت بـازآرد | کـه عـیـش خـلـوت بــی او کـدورتــی دارد |
| که را مجـال سخن گفتـنست بـه حضرت او | مـگـر نـسـیـم صـبــا کـایـن پــیـام بــگـذارد |
| سـتـیزه بـردن بـا دوسـتـان همین مثـلست | که تـشنه چـشمه حـیوان بـه گل بـینبـارد |
| مـرا کــه گــفــت دل از یـار مـهـربــان بــردار | بــه اعـتـمـاد صـبــوری کـه شـوق نـگـذارد |
| کـه گـفـت هر چـه بـبـینـی ز خـاطـرت بـرود | مـرا تـمـام یـقـیـن شـد کـه سـهـو پـنـدارد |
| حـرام بـاد بـر آن کس نشسـت بـا معشوق | کـه از سـر هـمـه بـرخـاسـتـن نـمـی یـارد |
| درسـت ناید از آن مدعـی حـقیقـت عـشـق | کـه در مـواجـهه تـیغـش زننـد و سـر خـارد |
| به کام دشمنم ای دوست این چنین مگذار | کـس ایـن کـنـد کـه دل دوسـتـان بــیـازارد |
| بــیـا کـه در قـدمـت اوفـتـم و گـر بــکـشـی | نمـیرد آن کـه بـه دسـت تـو روح بـسـپـارد |
| حـکـایـت شـب هـجـران کـه بـازدانـد گـفـت | مگر کسی که چو سعدی ستاره بشمارد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
