مــفــروشـــیــد کــمــان و زره و تـــیــغ زنــان راکـه سـزا نیسـت سـلح ها بـجـز از تـیغ زنان راچــه کـنـد بــنـده صـورت کـمـر عـشـق خــدا راچـه کند ع…
| مــفــروشـــیــد کــمــان و زره و تـــیــغ زنــان را | کـه سـزا نیسـت سـلح ها بـجـز از تـیغ زنان را |
| چــه کـنـد بــنـده صـورت کـمـر عـشـق خــدا را | چـه کند عورت مسکین سـپـر و گرز و سنان را |
| چـو مـیان نـیسـت کـمـر را بـه کـجـا بـنـدد آخـر | که وی از سنگ کشیدن بشکستست میان را |
| زر و سـیم و در و گوهر نه که سـنگیسـت مزور | ز پـی سنگ کشیدن چو خری ساختـه جـان را |
| منشـین بـا دو سـه ابـله که بـمانی ز چـنین ره | تــو ز مـردان خـدا جـو صـفـت جـان و جـهـان را |
| سوی آن چشم نظر کن که بـود مست تـجـلی | کـه در آن چـشـم بـیابـی گـهر عـین و عـیان را |
| تـو در آن سایه بـنه سر که شجـر را کند اخـضر | که بـدان جـاست مجاری همگی امن و امان را |
| گـذر از خـواب بــرادر بــه شـب تـیـره چـو اخـتـر | کـه بـه شـب بـاید جـسـتـن وطـن یار نـهـان را |
| بـه نظـربـخـش نظـر کـن ز میش بـلبـله تـر کـن | سـوی آن دور سـفـر کـن چـه کنی دور زمان را |
| بـــپـــران تـــیــر نــظــر را بـــه مؤثـــر ده اثـــر را | تــبــع تــیـر نـظــر دان تــن مــانـنــد کــمــان را |
| چـو عـدوایـد تــو گـردد چـو کـرم قـیـد تــو گـردد | چـو یـقـین صـیـد تـو گـردد بـدران دام گـمـان را |
| سوی حق چون بشتابی تو چو خورشید بتابی | چو چـنان سود بـیابـی چه کنی سود و زیان را |
| هـلـه ای تـرش چـو آلـو بـشـنـو بــانـگ تـعـالـوا | کـه گـشـادسـت بـه دعـوت مه جـاوید دهان را |
| من از این فاتحه بـستم لب خود بـاقی از او جو | کـه درآکـنـد بــه گـوهـر دهـن فـاتـحـه خـوان را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
