رگ ابـری است آن لبـهای نوخـط، بـوسه بـارانشکه عمر جـاودان بـخـشد بـه عاشق مد احـسـانشسرانگشت سهیل از زخم دندان جوی خون گرددز می گـر این چـنین رنگـین ش…
| رگ ابـری است آن لبـهای نوخـط، بـوسه بـارانش | که عمر جـاودان بـخـشد بـه عاشق مد احـسـانش |
| سرانگشت سهیل از زخم دندان جوی خون گردد | ز می گـر این چـنین رنگـین شـود سـیب زنخـدانش |
| کـشـد در هر قـدم جـای قـدح مـینای می بـرسـر | زمــیـن از جــلــوه مــســتــانـه ســرو خــرامــانــش |
| بـه هر گلشن که آن سرو خـرامان جـلوه گر گردد | نـمــی آیـد بــهـم تــا حــشــر آغــوش خــیـابــانـش |
| زبـان العـطـش گویی اسـت هر گردی کز او خـیزد | به خون عاشقان تشنه است از بس خاک میدانش |
| چه بـال و پـر گشاید در دل چـون چـشم مور من؟ | پـریزادی کـه بـاشـد چـون قـفـس ملـک سـلیمانش |
| بـه آزادان کسـی را می رسـد پـیوند چـون قمری | کـه بــاشــد حــلـقـه فــتــراک ازطــوق گـریـبــانـش |
| کـجـا آن نوش لـب دارد غـم اهل سـخـن صـائب؟ | که از خـود می کند ایجـاد طـوطـی شـکـرسـتـانش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
