هـزار جــان مـقــدس فــدای روی تــو بــادکه در جهان چو تو خوبی کسی ندید و نزادهـزار رحــمــت دیـگــر نــثــار آن عــاشــقکـه او بــه دام هـوای چـو تـو…
| هـزار جــان مـقــدس فــدای روی تــو بــاد | که در جهان چو تو خوبی کسی ندید و نزاد |
| هـزار رحــمــت دیـگــر نــثــار آن عــاشــق | کـه او بــه دام هـوای چـو تـو شـهـی افـتـاد |
| ز صـورت تــو حــکـایـت کـنـنـد یـا ز صـفـت | که هر یکی ز یکی خوشترست زهی بـنیاد |
| دلم هزار گره داشت همچـو رشتـه سحـر | ز سحر چـشم خوشت آن همه گره بـگشاد |
| بلندبین ز تو گشتست هر دو دیده عشق | بـبـیـن تـو قـوت شـاگـرد و حـکـمـت اسـتـاد |
| نشستـه ایم دل و عشق و کالبـد پـیشت | یکـی خـراب و یکی مسـت وان دگر دلشـاد |
| بـه حـکـم تـسـت بـخـنـدانـی و بـگـریانـی | همه چو شاخ درختیم و عشق تـو چون بـاد |
| بـه بـاد زرد شـویم و بـه بـاد سـبـز شـویم | تـو راست جمله ولایت تو راست جمله مراد |
| کـلـوخ و سـنـگ چـه دانـد بـهـار جـز اثـری | بـهار را ز چـمن پـرس و سـنبـل و شـمشـاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
