درد شــمـس الـدیـن بــود ســرمـایـه درمـان مـابـی سـر و سـامـان عـشـقـش بـود سـامـان مـاآن خـیـال جــان فـزای بــخـت سـاز بــی نـظـیـرهـم امـیـر مـجــ…
| درد شــمـس الـدیـن بــود ســرمـایـه درمـان مـا | بـی سـر و سـامـان عـشـقـش بـود سـامـان مـا |
| آن خـیـال جــان فـزای بــخـت سـاز بــی نـظـیـر | هـم امـیـر مـجــلـس و هـم ســاقــی گـردان مـا |
| در رخ جـان بـخـش او بـخـشـیدن جـان هر زمان | گشته در مستی جان هم سهل و هم آسان ما |
| صد هزاران همچـو ما در حـسـن او حـیران شود | کـانـدر آن جــا گـم شـود جــان و دل حــیـران مـا |
| خوش خوش اندر بـحر بـی پایان او غوطی خورد | تــا ابــدهــای ابــد خــود ایـن ســر و پــایــان مــا |
| شـکـر ایـزد را کـه جـمـلـه چـشـمـه حـیوان هـا | تـیـره بــاشـد پـیـش لـطـف چـشـمـه حـیـوان مـا |
| شـرم آرد جــان و دل تــا سـجـده آرد هـوشـیـار | پـیش چـشـم مـسـت مـخـمور خـوش جـانان مـا |
| دیو گـیـرد عـشـق را از غـصـه هـم این عـقـل را | نـاگــهـان گــیـرد گــلــوی عــقــل آدم ســان مــا |
| پس برآرد نیش خونی کز سرش خون می چکد | پــس ز جــان عـقـل بــگـشــایـد رگ شـیـران مـا |
| در دهـــان عـــقـــل ریـــزد خـــون او را بــــردوام | تــــا رهـــانـــد روح را از دام و از دســـتــــان مـــا |
| تـا بـشاید خـدمت مخـدوم جـان ها شمس دین | آن قـبــاد و ســنـجــر و اســکـنـدر و خــاقــان مـا |
| تـا ز خاک پـاش بـگشاید دو چشم سر بـه غیب | تـــا بـــبـــیــنــد حـــال اولـــیــان و آخـــریــان مــا |
| شــکــر آن را ســوی تــبــریـز مـعــظــم رو نـهـد | کــز زمـیـنـش مـی بــرویـد نـرگـس و ریـحــان مـا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
