از پــی شــمــس حــق و دیـن دیـده گــریــان مــااز پـی آن آفتـابـسـت اشـک چـون بـاران ماکــشــتــی آن نـوح کـی بــیـنـیـم هـنـگـام وصــالچـونک هسـتـی …
از پــی شــمــس حــق و دیـن دیـده گــریــان مــا | از پـی آن آفتـابـسـت اشـک چـون بـاران ما |
کــشــتــی آن نـوح کـی بــیـنـیـم هـنـگـام وصــال | چـونک هسـتـی ها نماند از پـی طوفان ما |
جـسم ما پـنهان شود در بـحـر بـاد اوصاف خویش | رو نـمـاید کـشـتـی آن نـوح بـس پـنهان مـا |
بـحـر و هجـران رو نهد در وصـل و سـاحـل رو دهد | پـس بـروید جـملـه عـالـم لـاله و ریحـان ما |
هــر چــه مــی بــاریـد اکــنــون دیـده گــریـان مــا | سـر آن پـیدا کـند صـد گـلـشـن خـندان مـا |
شرق و غرب این زمین از گلستان یک سان شود | خار و خس پـیدا نبـاشد در گل یک سان ما |
زیـر هـر گـلـبــن نـشـســتــه مـاه رویـی زهـره رخ | چـنگ عـشـرت می نوازد از پـی خـاقـان ما |
هر زمان شـهره بـتـی بـینی کـه از هر گوشـه ای | جام می را می دهد در دست بادستان ما |
دیــده نــادیــده مـــا بـــوســـه دیــده زان بـــتـــان | تــا ز حـیـرانـی گـذشـتــه دیـده حـیـران مـا |
جــان ســودا نـعـره زن هـا ایـن بــتــان سـیـمـبــر | دل گود احـسنت عیش خوب بـی پـایان ما |
خــاک تــبــریـزســت انـدر رغـبــت لـطـف و صــفـا | چون صفای کوثـر و چون چـشمه حیوان ما |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج