ای تــنـگ شـکـر تــنـگ دل از تـنـگ دهـانـتوی سرو چمن پا به گل از سرو چمانتخـرسـند شـکـاری کـه نشـینی بـه کـمینشقـربـان خـدنگـی کـه رها شـد ز کـمانتتــ…
ای تــنـگ شـکـر تــنـگ دل از تـنـگ دهـانـت | وی سرو چمن پا به گل از سرو چمانت |
خـرسـند شـکـاری کـه نشـینی بـه کـمینش | قـربـان خـدنگـی کـه رها شـد ز کـمانت |
تــا آیـنـه از خــوبــی خــود بــا خــبــرت کــرد | خــود را نـگــرانـی و جــهـانـی نـگـرانـت |
مـانـنـد تـو بـر روی زمـیـن نـادره ای نـیـسـت | زان خــوانـده فــلــک نـادره دور زمــانـت |
مویی که بدان بستگی رشته جهان هاست | در شـهـر نـدیدیم بـه جـز مـوی مـیـانـت |
مـایـیـم و ســری در سـر سـودای مـحــبــت | آن هـم بــه فـدای قـدم نـامـه رســانـت |
گـویـنـد کـه بــالـات بــلـای تـن و جـان اسـت | بـر جـان و تـنـم بـاد بـلـای تـن و جـانـت |
آن جـا که فروغـی بـه سـخـن لب بـگشـایی | طـوطی ز چـه رو دم زند از شـرم لبـانت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج