مـرا بــاز اتــفـاق افـتــاد عـشــق ســرو بــالـایـیکه حسنش مجلس افروزست و رویش عالم آراییمرا سـلطـان حـسـنش گفـت اگـر از بـهر ما داریدلـی پـرخـون ز ا…
مـرا بــاز اتــفـاق افـتــاد عـشــق ســرو بــالـایـی | که حسنش مجلس افروزست و رویش عالم آرایی |
مرا سـلطـان حـسـنش گفـت اگـر از بـهر ما داری | دلـی پـرخـون ز اندوهی سـری مجـنون ز سـودایی |
بـهـر بـاذی مـکـن پـرچـین چـو روی آب پـیشـانـی | کـزیـن سـان مـوج انـده را دلـی بــایـد چـو دریـایـی |
ایا بـی عـشـق تـو چـون می روانم فـتـنه انگیزی | ایـا بــی ذکـر تــو چـون نـی زبــانـم بــاد پــیـمـایـی |
بـشـیـرینـی سـخـن مـا را زبـانـت صـیـد کـرد آری | تــو صـیـاد مـگـس گـیـری و دام تــسـت حــلـوایـی |
سـمـاع نامـت ای دلـبـر مرا کـردسـت سـرگـردان | بـیـادسـتـی بـزن تـا مـن ز خـود بـیـرون نـهـم پـایی |
اگر ملک دو عالم را بـمن بـخـشی یقین می دان | کـه نـپـسـنـدم اقـامـت را بــرون از کـوی تـو جـایـی |
بـبـخـت خـویش و رای تـو تـوان اندر تـو پـیوستـن | کـجـا بـاشـد چـنان بـخـت و کیت افـتـد چـنین رایی |
چـو وصـلـت آرزو دارم نـخـواهـم زیـسـتـن بـی تـو | روا داری کـه مـن مـسـکـیـن بــمـیـرم در تـمـنـایـی |
نـمـی دانـم بــدیـن طــالـع بــروز وصــل چــون آرد | شـب هجـران لـیلـی را چـو مـجـنون نـاشـیکـبـایی |
بـجـز عـاشـق نـبـیند کـس جـمـال روی جـانـان را | نـمـودن کـار خـورشـیـدسـت و دیـدن کـار بـیـنـایـی |
عـزیز مصـر نشـناسـد کـه او را کـیسـت در خـانه | کـمـال حــسـن یـوســف را نـدانـد جــز زلـیـخــایـی |
چو سعدی سیف فرغانی جهان را عذر می گوید | نــه مــن تــنــهـا گــرفــتــارم بــدام زلــف زیـبــایـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج