هر جـا سـخـنـی از آن دهان رفـتکـــیــفـــیــت بـــاده از مــیــان رفـــتخوش آن که به دور چشم ساقیسر مست و خراب از این جهان رفتبـی مغبـچـگان نمی تـوان …
| هر جـا سـخـنـی از آن دهان رفـت | کـــیــفـــیــت بـــاده از مــیــان رفـــت |
| خوش آن که به دور چشم ساقی | سر مست و خراب از این جهان رفت |
| بـی مغبـچـگان نمی تـوان زیسـت | وز دیــر مــغــان نــمــی تـــوان رفــت |
| بـــا جــلــوه آن مــه جــهــان تــاب | آرایــــش مــــاه آســـــمــــان رفــــت |
| بــر دســت نـیـامــد آســتــیـنــش | امــا ســـر مــا بـــر آســـتـــان رفـــت |
| تــا ابــرویــش از کــمــیـن بــرآمــد | بـس دل که ز دست از آن کمان رفت |
| مـن مـیـنـو و حــور خـود نـخـواهـم | تـن را چـه کـنم کـنون که جـان رفـت |
| از دســـت تـــو ای جـــوان زیـــبـــا | هـم پـیـر ز دسـت و هـم جـوان رفـت |
| مـن بـا تـو بـه هر زمین نشـسـتـم | تــا دیــده بــه هــم زدم زمــان رفــت |
| از کــوی تــو عــاقــبــت فــروغــی | روزی دو بــــرای امـــتـــحـــان رفـــت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
