من و عشقی که دست چرخ را چنبرکند زورشگــذارد درفــلــاخـــن کــوه قــاف عــقــل راشــورشکـمـان نـرم تــیـر ســخــت رادر چــاشـنـی داردمـشــو زنـهـار ای…
| من و عشقی که دست چرخ را چنبرکند زورش | گــذارد درفــلــاخـــن کــوه قــاف عــقــل راشــورش |
| کـمـان نـرم تــیـر ســخــت رادر چــاشـنـی دارد | مـشــو زنـهـار ایـمـن از فـریـب چــشــم رنـجــورش |
| ز خـال دلـفـریـب یـار مـشـکـل جـان تـوان بـردن | کـنـون کـز گـرد خـط گـردیـده خــاک آلـود زنـبــورش |
| سـیاهی عـذر خـواهی همچـو آب زندگـی دارد | مـکـن قـطـع امـید از زلـف و از شـبـهـای دیـجـورش |
| درایــام بـــهــاران دیــده نــرگــس شــود گــویــا | چـه مستـیها کند در دور خـط تـا چـشم مخـمورش |
| بـه دامـانـش ز سـیلـاب حـوادث گـرد نـنـشـینـد | خـرابـی راکـه سـازد گـوشـه چـشـم تـو معـمورش |
| چـه سـازد بـاشراب عشق او یارب سـبـوی من | که خندان می کند چون نار این نه شیشه رازورش |
| زمـین سـیر چـشـمـان قـنـاعـت وسـعـتـی دارد | کـه دارد خــنـده بــرمـلـک سـلـیـمـان دیـده مـورش |
| چـه آسوده اسـت از دلگرمی غمخـوار، بـیماری | کـه بــربــالـیـن ز آه سـرد بــاشـد شـمـع کـافـورش |
| اثــر دل زنـده دارد شــمـع اقــبــال ســکــنـدر را | کــه از آیـیـنــه بــارد تــا قــیــامــت نــور بــرگــورش |
| ز اقـبـال مـحـبـت درمـقـامـی مـی یزنم جـولـان | که طـفل نی سـوارآید بـه چـشـمم دارو منصـورش |
| خوشا ابـری که اشک خود بـه دامان صدف ریزد | خـوشـا تـاکـی کـه گردد قـسـمت میخـانه انگورش |
| چـنین گـیرد اگـر دنبـال ظـالـم اشـک مظـلـومان | بــرآرد جــوش طــوفـان چــون تــنـور نـوح از گـورش |
| خـمار بـحـر هرگـز نشـکـند ازقـطـره ای، صـائب | لب میگون چـه سازد بـا خـمار چـشم مخـمورش ؟ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
