مـــیــان بـــاغ گـــل ســـرخ هـــای و هــو داردکــه بــو کــنــیـد دهـان مــرا چــه بــو داردبـه بـاغ خـود همه مسـتـند لیک نی چـون گلکه هر یکی بـه قد…
| مـــیــان بـــاغ گـــل ســـرخ هـــای و هــو دارد | کــه بــو کــنــیـد دهـان مــرا چــه بــو دارد |
| بـه بـاغ خـود همه مسـتـند لیک نی چـون گل | که هر یکی بـه قدح خـورد و او سـبـو دارد |
| چـو سـال سـال نـشـاطـسـت و روز روز طـرب | خـنک مرا و کـسـی را کـه عـیش خـو دارد |
| چـرا مـقـیم نـبـاشـد چـو مـا بـه مـجـلـس گـل | کـســی کـه ســاقـی بــاقـی مـاه رو دارد |
| هـــزار جـــان مـــقـــدس فـــدای آن جـــانـــی | کـه او بــه مـجـلـس مـا امـر اشـربــوا دارد |
| سؤال کـردم گـل را کـه بــر کـی مـی خـنـدی | جــواب داد بــر آن زشــت کـو دو شـو دارد |
| هـــزار بــــار خـــزان کـــرد نـــوبــــهـــار تـــو را | چه عشق دارد با ما چه جست و جو دارد |
| پــیـالـه ای بــه مـن آورد گـل کـه بــاده خـوری | خــورم چــرا نـخـورم بــنـده هـم گـلـو دارد |
| چــه حــاجــتــیـســت گــلـو بــاده خــدایـی را | کــه ذره ذره هـمـه نـقــل و مـی از او دارد |
| عجب که خار چه بدمست و تیز و روترشست | ز رشــک آنـک گـل و لـالـه صــد عــدو دارد |
| بــه طـور مـوسـی بــنـگـر کـه از شـراب گـزاف | دهــان نــدارد و اشــکــم چــهـارســو دارد |
| بــه مـسـتـیـان درخـتـان نـگـر بـه فـصـل بـهـار | شـکوفـه کرده که در شـرب می غـلو دارد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
