کجـا پـروانه رابـا خـویش سازد همنشین آتـش؟که دارد هر طرف چون شمع چندین خوشه چین آتشزخـوی سـرکش او شـد چـنین بـالانشـین آتـشو گــرنــه بـــود در خــارا…
| کجـا پـروانه رابـا خـویش سازد همنشین آتـش؟ | که دارد هر طرف چون شمع چندین خوشه چین آتش |
| زخـوی سـرکش او شـد چـنین بـالانشـین آتـش | و گــرنــه بـــود در خــارا مــقــیــد پــیــش ازیــن آتــش |
| گره چـون گریه گردیده است شبـنم درگلوی گل | نـنـوشـد آب خـوش هـرکـس کـه دارد در کـمـین آتـش |
| مـگـر تـسـکـین بـه لـعـل آبـدار خـود دهی دل را | و گــرنــه هــیــچ دریــا بــرنــمــی آیــد بــه ایـن آتــش |
| ز فیض عشق او خورشید شد هر ذره خاک من | کـنـد یـکـرنـگ خـود بـاهـر چـه مـی گـردد قـریـن آتـش |
| نـبـاشـد لـالـه در دامـان این صـحـرا، کـه افـتـاده | ز بــرق آه مــن در خــیــمــه صــحــرا نــشــیــن آتــش |
| چه بـاشد مست خارخشک من، کزبیم خوی او | ز مــجــمــر مــی گــریــزد درحــصــار آهــنــیــن آتــش |
| ز فـرش بـوریا گـفـتـم مـگـر لـاغـر شـود نفـسـم | نـدانـسـتـم کـه از خـاشـاک مـی گـردد سـمـین آتـش |
| فرو خور خـشم راگر زنده می خواهی دل خودرا | کـه کــارآب حــیـوان مـی کــنـد در خــوردن ایـن آتــش |
| خطش زان درنظر چـون موی آتـش دیده می آید | کــه یــاقــوت لــب او راســـت در زیــر نــگــیــن آتـــش |
| امـیـد سـازگـاری دارم ازحــسـن جــهـانـسـوزی | کـه نقـش از خـوی او چـون لـالـه بـنـدد بـرزمـین آتـش |
| ســمــنـدر شــو اگــر از نـی تــمــنـای نـوا داری | کــه دارد نــالــه جــانــســوز نــی درآســتــیــن آتــش |
| ز بـرق حـسـن، کـوه طـور صـحـرا گرشـد صـائب | سـپــنـدی چـون نـگـهـداری کـنـد خـود رادریـن آتـش ؟ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
