هــزار جـــان مــقــدس فــدای روی تـــو بـــادکه در جهان چو تـو خوبـی کسی ندید و نزادهــزار رحـــمــت دیــگــر نــثـــار آن عــاشـــقکـه او بــه دام ه…
| هــزار جـــان مــقــدس فــدای روی تـــو بـــاد | که در جهان چو تـو خوبـی کسی ندید و نزاد |
| هــزار رحـــمــت دیــگــر نــثـــار آن عــاشـــق | کـه او بــه دام هـوای چـو تـو شـهـی افـتــاد |
| ز صــورت تــو حــکــایـت کــنـنـد یـا ز صــفــت | کـه هـر یـکـی ز یـکـی خـوبـتـر زهـی بـنـیـاد |
| دلـم هزار گـره داشـت همچـو رشـتـه سـحـر | ز سحـر چـشم خوشت آن همه گره بـگشاد |
| بـلندبـین ز تـو گشتـسـت هر دو دیده عشق | بــبــیـن تـو قـوت شـاگـرد و حـکـمـت اسـتـاد |
| نشـسـتـه ایم دل و عـشـق و کالبـد پـیشـت | یکـی خـراب و یکـی مسـت وان دگـر دلشـاد |
| بــه حـکـم تــسـت بــگـریـانـی و بــخـنـدانـی | همه چـو شاخ درختـیم و عشق تـو چون بـاد |
| بـه بـاد عـشـق تـو زردیم هـم بـدان سـبـزیم | تـو راست جـمله ولایت تـو راست جمله مراد |
| کـلـوخ و سـنـگ چــه دانـد بــهـار را چــه اثــر | بـهار را ز چـمن پـرس و سـنبـل و شـمـشـاد |
| درخـــت را ز بـــرون ســـوی بــــاد گـــردانـــد | درخــت دل را بــاد انـدرونـســت یـعــنـی یـاد |
| به زیر سایه زلفت دلم چه خوش خفته ست | خراب و مست و لطیف و خوش و کش و آزاد |
| چــو غـیـرت تــو دلـم را ز خــواب بــجــهـانـیـد | خـــمــار خـــیــزد و فـــریــاد دردهــد فـــریــاد |
| ولـی چـو مـسـت کـنـی مـر مـرا غـلـط گـردم | گـمـان بــرم کـه امـیـرم چــرا شــوم مـنـقــاد |
| بــه وقـت درد بــگـویـیـم کـای تـو و هـمـه تـو | چــو درد رفـت حــجــابــی مـیـان مـا بــنـهـاد |
| در آن زمـان کـه کـنـد عـقـل عـاقـبـت بـیـنـی | نــدا ز عــشــق بــرآیــد کــه هــرچ بــادا بــاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
