از غـبـار خـط رخ آن مـاه مـی بـالـد بـه خـویشآنچـنان کز گرد لشکر شاه می بـالد بـه خویشتـامبـدل شـد بـه خـط زلفش دلم آسـوده شـدراهـرو از مـنـزل کـوتـاه…
| از غـبـار خـط رخ آن مـاه مـی بـالـد بـه خـویش | آنچـنان کز گرد لشکر شاه می بـالد بـه خویش |
| تـامبـدل شـد بـه خـط زلفش دلم آسـوده شـد | راهـرو از مـنـزل کـوتـاه مـی بــالـد بــه خـویـش |
| پـشـت آن لب زودتـر گـردید سـبـز از عـارضـش | بـرلب جو سبزه خاطر خواه می بـالد به خویش |
| آنچـنان کز طـوق قـمری سـرو رعـنا می شـود | هرقـدر دل تـنگ گـردد آه می بـالـد بـه خـویش |
| نیل چشم زخم، خوبی را دعای جوشن است | ازسـیه بـخـتـی دل آگـاه مـی بـالـد بـه خـویش |
| تـشنگی گردد ز احـسـان تـهی چـشـمان زیاد | وای بـرکشتـی کزآب چـاه می بـالد بـه خویش |
| زود مــی آیــد بــســر دوران آن کــوتــاه بــیــن | کز فروغ عـاریت چـون ماه می بـالد بـه خـویش |
| فـربـه از مـدح سـبـک مـغـزان نفـس خـسـیس | این ستور خوش علف ازکاه می بالد به خویش |
| زود مـی گـردد ز حـال خـویش حـسـن عـاریـت | ماه ازان، گه می گدازد گاه می بـالد به خویش |
| دربــلــنـدی گــرچــه مـی بــیـنـد زوال آفــتــاب | همچـنان نادان زعـزو جـاه می بـالد بـه خـویش |
| اهـل هـمـت کـاسـه مـحـتـاج را خـواهـد تـهی | مـهـر تـابـان از گـداز مـاه مـی بـالـد بـه خـویش |
| ناخـن دخـل است صائب بـاعث جـوش سخـن | آنچـنان کز کاوش آب چـاه می بـالد بـه خـویش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
