گر خوهی ای محتـشم کز جمع درویشان شویتــرک خـود کـن تــا تـو نـیـز از زمـره ایـشـان شـورو بــدســت عــشــق زنـجــیـر ادب بــر پــای نـهوآنـگـه ایـن در …
| گر خوهی ای محتـشم کز جمع درویشان شوی | تــرک خـود کـن تــا تـو نـیـز از زمـره ایـشـان شـو |
| رو بــدســت عــشــق زنـجــیـر ادب بــر پــای نـه | وآنـگـه ایـن در زن کـه انـدر حـلـقـه مـردان شـوی |
| گر وصال دوسـت خـواهی دوست گردی عاقبـت | هــرچــه اول هـمــتــت بــاشــد بآخــر آن شــوی |
| مـردم بــی عـشـق مـارنـد و جـهـان ویـرانـه یـی | دل بـعـشـق آبـاد کـن تـا گـنـج ایـن ویـران شـوی |
| عشق سلطانست و بی عدلی او شهری خراب | ملک این سلطان شو ار خواهی که آبادان شوی |
| عشق سلطانی و دنیا داشتـن نان جـستـنست | ای گدای نان طلب می کوش تـا سـلطان شـوی |
| بــهـر تــو جــای دگـر تــخــت شــهـی آراســتــه | تــو بــرآنـی تــا دریـن ویـرانـه ده دهـقـان شــوی |
| چـون چـنـین انـدر شـکـم دارد تـرا این نـفـس تـو | تــا نـزایـی نـوبــتــی دیـگـر کـجــا انـسـان شـوی |
| تـا چـو شمع از آتـش عشـقش نریزی آب چـشم | بـاد بـاشـد حـاصـلت بـا خـاک اگر یکسـان شـوی |
| هستی خود را چو عود از بـهر این مجلس بـسوز | تـا همـه دل نـور گـردی تـا همـه تـن جـان شـوی |
| خـویـشـتـن را حـبــس کـن در خـانـه تــرک مـراد | گـر بــتــن رنـجـور بــاشـی ور بــدل نـالـان شـوی |
| عاقبـت چـون یوسـف اندر ملک مصر و مصر ملک | عـزتــی یـابــی چـو روزی چــنـد در زنـدان شـوی |
| گـر ز خـار هـجـر گـریی سـیف فـرغـانـی چـو ابـر | از نسـیم وصـل روزی همـچـو گـل خـندان شـوی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
