رسـید سـاقـی جـان مـا خـمـار خـواب آلـودگـرفـت ســاغــر زریـن ســر ســبــو بــگـشــودصــلـای بــاده جــان و صــلـای رطــل گـرانکــه مـی دهـد بــه خــم…
| رسـید سـاقـی جـان مـا خـمـار خـواب آلـود | گـرفـت ســاغــر زریـن ســر ســبــو بــگـشــود |
| صــلـای بــاده جــان و صــلـای رطــل گـران | کــه مـی دهـد بــه خــمــاران بــه گــاه زودازود |
| زهـی صـبــاح مـبــارک زهـی صـبـوح عـزیـز | ز شــاه جــام شــراب و ز مـا رکـوع و ســجــود |
| شـراب صـافـی و سـلطـان ندیم و دولت یار | دگــر نـیـارم گـفــتــن کــه در مـیـانـه چــه بــود |
| هـر آنـک مـی نـخـورد بــر سـرش فـروریـزد | بــگـویـدش کــه بــرو در جــهـان کــور و کــبــود |
| در این جهان که در او مرده می خورد مرده | نـخــورد عـاقـل و نـاســود و یـک دمـی نـغـنـود |
| چـو پـاک داشـت شکم را رسـید بـاده پـاک | زهی شراب و زهی جام و بزم و گفت و شنود |
| شـراب را تـو نـبــیـنـی و مـسـت را بـیـنـی | نــبـــیــنــی آتــش دل را و خــانــه هــا پـــردود |
| دل خـسـان چـو بـسـوزد چـه بـوی بــد آیـد | دل شـهـان چــو بــســوزد فـزود عـنـبــر و عـود |
| نبـشتـه بـر رخ هر مست رو که جان بـردی | نبـشـتـه بـر لـب سـاغـر کـه عـاقـبـت مـحـمود |
| نبـشـتـه بـر دف مـطـرب کـه زهره بـنده تـو | نبـشـتـه بـر کف سـاقـی که طـالعـت مسـعـود |
| بـخـند مـوسـی عـمـران بـه کـوری فـرعـون | بـــخــور خــلــیــل خــدا نــوش کــوری نــمــرود |
| بـلـیـس اگـر ز شـراب خـدای مـسـت بـدی | ز صــد گـنـه نـشــدی هـیـچ طـاعـتــش مـردود |
| خـمش کنم که خـمش بـه پـیش هشیاران | کـه خــلـق خـیـره شـدنـد و خـیـالـشـان افـزود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
