دنـیـا کــه مــن و تــرا مــکــانــســتبـنگر کـه چـه تـیره خـاکـدانسـتپـــــرکــــژدم و پــــر ز مــــار گــــوریاز بـــهــر عــذاب زنــدگــانــســتهـ…
| دنـیـا کــه مــن و تــرا مــکــانــســت | بـنگر کـه چـه تـیره خـاکـدانسـت |
| پـــــرکــــژدم و پــــر ز مــــار گــــوری | از بـــهــر عــذاب زنــدگــانــســت |
| هــر زنــده کـــه انــدروســـت امــروز | در حــسـرت حــال مـردگـانـسـت |
| جــایـیـســت کــه انــدرو کــســی را | نی راحت تـن (نه) انس جانست |
| در وی کـه چــو خـرمـنـت بــکـوبــنـد | گـردانـه بــکـه خــری گـرانـســت |
| بــــیـــدار درو نـــیـــافـــت بــــالـــش | کین بـسـتـر از آن خـفـتـگانسـت |
| این دنیی دون چـو گـوسـپـنـد اسـت | کش دنبه چو پاچه استخوانست |
| زهــریـســت هــزار شــاه کــشــتــه | مغزش که دراستـخـوان نهانست |
| در وی کــه شــفــا نـیـافــت رنـجــور | پــیـوسـتـه صـحـیـح نـاتـوانـسـت |
| از بــهـر خــلــاص تــو دریـن حــبــس | کـنـدر خــطـری و جــای آنـســت |
| دسـت تـو گسـسـتـه ریسمانیسـت | پـای تـو شـکـسـتـه نـردبـانسـت |
| نـوشـش سـبـب هـزار نـیـش اسـت | سـودش هـمـه مـایـه زیـانـســت |
| نـــاایـــمـــن و خــــوار در وی امـــروز | آنکس که عـزیز انس و جـانسـت |
| چـون صـیـد کـه در پـیـش سـگـانـنـد | چـون کلب که در پـی کسانست |
| هـر چــنـد کــه خــواجــه ظــالـمـانـرا | همواره چـو گربـه گرد خـوانسـت |
| چون سگ شکمش نمی شود سیر | بـا آنکـه چـو سـفـره پـر زنانسـت |
| آنـکـس کـه چـو سـیـف طـالـبــش را | دیـوانـه شــمـرد عــاقـل آنـســت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
