ای تــن آرامـی کـه خـون جــان بــگـردن مـی بــریراحـت جـان تـرک کـرده زحـمـت تـن مـی بــریتـن پـرسـتـی تـرک کن چـون عشـق کردی اخـتـیاررو بـکـار دوسـت …
ای تــن آرامـی کـه خـون جــان بــگـردن مـی بــری | راحـت جـان تـرک کـرده زحـمـت تـن مـی بــری |
تـن پـرسـتـی تـرک کن چـون عشـق کردی اخـتـیار | رو بـکـار دوسـت داری بــار دشـمـن مـی بــری |
بـا یزید انـبـازی انـدر خـون شـاهـی چـون حـسـین | چون تو در حرب از بـرای شمر جوشن می بری |
رنـج بـردن در طـریـق عـاشـقـی بـیـهـوده نـیـسـت | در نکـویان بـدگـمـانی گـر چـنین ظـن می بـری |
گر ز عشـقت محـنت آید صبـر کن کز وصل دوسـت | راحـتـی بـینی اگـر رنـجـی درین فـن مـی بـری |
هـم عـصـایـی هـم صـفـورایـی بـدسـت آرد کـلـیـم | ور بـچـوپـانی ز مصـرش سـوی مـدین می بـری |
گر چـو خـسرو چـند روز از دست داذی ملک پـارس | همچـو شـیرین شـکرسـتـانی زار من می بـری |
نیسـتـی شـاکر که خـشنودی شیرین حـاصلسـت | رنج اگر در سـنگ چـون فرهاد که کن می بـری |
هـمـچـو رسـتــم سـهـل گـردد راه تــوران بــر دلـت | چون سوی ایران سپـهداری چو بـیژن می بـری |
بـــه ز بـــیــداری بـــود جـــای دگــر ســگ را و گــر | بـر در اصـحـاب کـهفـش بـهر خـفـتـن مـی بـری |
دوست چون گل جلوه رخسار خود کرده است و تو | همـچـو بـلـبـل روزگـار خـود بـگـفـتـن مـی بـری |
گـر بــقـو الـان آن حــضـرت فـرسـتــی شـعـر خــود | نــزد آواز جــلــاجــل بــانــگ هــاون مــی بــری |
شــعــر خــود نــزدیـک او آگــه نـه ای ای زنــده دل | کـز چـراغ مـرده پـیـش شـمـع روغـن مـی بـری |
سـیف فرغانی ازین کشـت ار نچـیدی خـوشـه یی | شکر کن چون دانه یی زاطراف خرمن می بری |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج