چــــو درد گــــیـــرد دنـــدان تــــو عــــدو گــــرددزبـــان تــو بــه طــبــیــبــی بــگــرد او گــرددیــکــی کـــدو ز کــدوهــا اگــر شـــکــســـت…
| چــــو درد گــــیـــرد دنـــدان تــــو عــــدو گــــردد | زبـــان تــو بــه طــبــیــبــی بــگــرد او گــردد |
| یــکــی کـــدو ز کــدوهــا اگــر شـــکــســـت آرد | شـکـسـتــه بــنـد هـمـه گـرد آن کـدو گـردد |
| ز صـد سـبــو چــو سـبــوی سـبــوگـری بــرد آب | هـمـیـشــه خــاطـر او گـرد آن ســبــو گـردد |
| شـکسـتـگان تـویم ای حـبـیب و نیسـت عـجـب | تـو پـادشـاهـی و لـطـف تـو بـنـده جـو گـردد |
| بـه قـنـد لـطـف تـو کـایـن لـطـف هـا غـلـام وینـد | که زهر از او چو شکر خوب و خوب خو گردد |
| اگـــر حـــلـــاوت لــاحـــول تـــو بـــه دیــو رســـد | فـرشـتــه خــو شـود آن دیـو و مـاه رو گـردد |
| عــنــایـتــت گــنــهــی را نــظــر کــنــد بــه رضــا | چـو طـاعـت آن گـنـه از دل گـنـاه شـو گـردد |
| پـــلــیــد پـــاک شـــود مــرده زنــده مــار عــصــا | چو خون که در تـن آهوست مشک بـو گردد |
| رونـده ای کــه ســوی بــی ســویـیـش ره دادی | کـجـا چـو خـاطـر گـمراه سـو بـه سـو گـردد |
| تـو جـان جـان جـهـانـی و نـام تـو عـشـق اسـت | هـر آنـک از تــو پــری یـافـت بــر عـلـو گـردد |
| خمش که هر کی دهانش ز عشق شیرین شد | روا نـبــاشــد کــو گــرد گــفــت و گـو گــردد |
| خـموش بـاش کـه آن کـس کـه بـحـر جـانان دید | نــشــایـد و نــتــوانــد کــه گــرد جــو گــردد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
