بـــســوزانــیــم ســودا و جـــنــون رادرآشــامـیـم هـر دم مـوج خــون راحــریـف دوزخ آشــامــان مـســتــیـمکه بـشـکافـند سـقف سـبـزگون راچــه خــواهـد…
| بـــســوزانــیــم ســودا و جـــنــون را | درآشــامـیـم هـر دم مـوج خــون را |
| حــریـف دوزخ آشــامــان مـســتــیـم | که بـشـکافـند سـقف سـبـزگون را |
| چــه خــواهـد کـرد شـمـع لـایـزالـی | فـلک را وین دو شـمع سـرنگـون را |
| فـــروبــــریـــم دســــت دزد غــــم را | کـه دزدیدسـت عـقـل صـد زبـون را |
| شـراب صـرف ســلـطـانـی بــریـزیـم | بــخــوابــانـیـم عــقــل ذوفــنــون را |
| چـو گـردد مسـت حـد بـر وی بـرانیم | کـه از حـد بــرد تـزویـر و فـسـون را |
| اگر چـه زوبـع و اسـتـاد جـمله سـت | چــه دانـد حـیـلـه ریـب الـمـنـون را |
| چـنانش بـیخـود و سرمست سـازیم | کــه چــون آیـد نــدانـد راه چــون را |
| چـنـان پــیـر و چـنـان عـالـم فـنـا بــه | کـه تـا عـبـرت شـود لـایـعـلـمـون را |
| کنون عالم شود کز عشـق جـان داد | کـنـون واقــف شــود عــلـم درون را |
| درون خــــانـــه دل او بــــبــــیـــنــــد | سـتـون ایـن جـهـان بـی سـتـون را |
| که سرگردان بدین سرهاست گر نه | سکون بـودی جـهان بـی سکون را |
| تـــن بـــاســـر نــدانــد ســـر کــن را | تـن بـی سر شناسد کاف و نون را |
| یـکـی لـحــظـه بــنـه ســر ای بــرادر | چـــه بـــاشـــد از بـــرای آزمــون را |
| یـکـی دم رام کـن از بــهـر سـلـطـان | چنین سگ را چنین اسب حرون را |
| تــو دوزخ دان خــودآگــاهــی عــالــم | فنا شـو کم طـلب این سـرفـزون را |
| چـــنــان انــدر صــفــات حــق فــرورو | کـه بـرنـایـی نـبـیـنـی ایـن بـرون را |
| چــه جــویـی ذوق ایـن آب ســیـه را | چـه بـویـی سـبـزه ایـن بـام تـون را |
| خــمـش کــردم نـیـارم شــرح کـردن | ز رشـک و غـیـرت هـر خــام دون را |
| نـمـا ای شـمـس تـبـریـزی کـمـالـی | که تـا نقصی نبـاشـد کاف و نون را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
