ای پــســر انـده دنـیـا بــدل شــاد مـگــیـربــنــده او شــو و غــم در دل آزادمــگــیـربـرو از شام سـوی مکه بـبـین شهر ثـموددر بــنـا کـردن خـانـه صـف…
| ای پــســر انـده دنـیـا بــدل شــاد مـگــیـر | بــنــده او شــو و غــم در دل آزادمــگــیـر |
| بـرو از شام سـوی مکه بـبـین شهر ثـمود | در بــنـا کـردن خـانـه صـفـت عـاد مـگـیـر |
| ای تـو از بـهـر بـریشـم زده در دنـیا چـنـگ | گـر نـه ای نـای بــرو از دم او بــاد مـگـیـر |
| داده خــویـش چــو مـی بــازسـتــانـد ایـام | دست بگشای و بده و آنچه بتو داد مگیر |
| بــرتــر از صــدرالـوفــی بــدرم وقــت کــرم | مـنـشـین زیـر کـس و خـانـه آحـاد مـگـیر |
| مال و جـاه از پـی آنست که خیری بـکنی | چون بـکعبه نخوهی شد شتر و زاد مگیر |
| زاد ره سـاز و بــدرویـش بـده فـضـلـه مـال | حق مسکین بـرسان وآنکه ز تـو زاد مگیر |
| هرگز اولاد (تـو) بـعـد از تـو غم تـو نخـورند | زر بـشـادی خـور و در دل غـم اولاد مگـیر |
| مال شیرین و تـویی خـسـرو و فرهاد فقیر | سـوی شـیرین ره آمد شـد فـرهاد مگـیر |
| من چو استاد خرد می دهمت چندین پند | منع بـی وجه مکن نکتـه بـر استـاد مگیر |
| سـیف فرغـانی در شـعـر اگرت گوید وعـظ | وعـظ او گـوش کـن و شـعـر ورا بـاد مگیر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
