شجاع الدین شقاقی – ناظم ِ آزاد

1- در ضمیر جمله ی عالَم ، نهان شد کان عشق
کان ما کانون این دنیا شد و ارکان عشق

2- این سمای ذره در چرخ و فلک ، کون و مکان
گِرد ذاتی هست و موجش ، در دل و دامان عشق

3- صحن تسلیم است و موج ، جمله علتها اسیر
جمع جبری هست و جای جمله معلولان عشق

4- موجی از تسلیم و علت ، موج دربند و اسیر
ناظمش آزاد و او شد ، علت سامان غشق

5- عقل آدم در پی علت به یک علت رسید
دید یک چرخ است و احکامش شده تاوان عشق

6- رو شود علت سپس ، عالِم چه پُر رو می شود
قطره ی علم است و عالِم جاهل از باران عشق

7- اصل چرخش گِرد کانون قابل انکار نیست
کل افلاک است و مرکز دست آن دستان عشق

8- مُنکران ! عاشقان ِ مست و وحشی عالِمند
علم توحید است و عالِم پیش ما مستان عشق