اگر خواهی شود عیش ات به دنیا پایدار ای دوست
نگه دار این سخنانم بخاطر یادگار ای دوست
سخن ناپخته ای مگو که بعداً بال و پر گیرد
نه راه چاره ای یابی ، ونه راه فرار ای دوست
مشو آتش که انسانها بسوزانی ، هلاک سازی
چو آب چشمه جاری باش به باغ و کشتزار ای دوست
نباشی پیش مردم صادق و خوشرو و با ایمان
شود بیهوده ایامت به گلزار همچو خار ای دوست
چو کوه های بلند گر محکم و سخت و قوی باشی
سرت برف هست ، لیکن دامنت خرم بهار ای دوست
اگرچون شیر مردان ، شجاع و قهرمان باشی
تو را سردار جنگل نامند اهل روزگار ای دوست
از این دنیای فانی عبرت آموز ، کار نیکی کن
دراز است راه ، بدون توشه مشو رهسپار ای دوست
اگر “علمی ” سخنانم ، بنویسی ، غزل سازی
شود اشعار نابِ ، یادگارو ماندگار ای دوست
نگه دار این سخنانم بخاطر یادگار ای دوست
سخن ناپخته ای مگو که بعداً بال و پر گیرد
نه راه چاره ای یابی ، ونه راه فرار ای دوست
مشو آتش که انسانها بسوزانی ، هلاک سازی
چو آب چشمه جاری باش به باغ و کشتزار ای دوست
نباشی پیش مردم صادق و خوشرو و با ایمان
شود بیهوده ایامت به گلزار همچو خار ای دوست
چو کوه های بلند گر محکم و سخت و قوی باشی
سرت برف هست ، لیکن دامنت خرم بهار ای دوست
اگرچون شیر مردان ، شجاع و قهرمان باشی
تو را سردار جنگل نامند اهل روزگار ای دوست
از این دنیای فانی عبرت آموز ، کار نیکی کن
دراز است راه ، بدون توشه مشو رهسپار ای دوست
اگر “علمی ” سخنانم ، بنویسی ، غزل سازی
شود اشعار نابِ ، یادگارو ماندگار ای دوست
شاعر شاپور علمي
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
