خیال وصل می برد آغوش عاشقانه من:
گمان شعرهای هر از گاه بی بهانه من
گمان شعرهای هر از گاه بی بهانه من
پرید خواب لطیفی که با تو می دیدیم
نشست غصه دنیا به روی شانه من
نشان همان به نشانی که از درون پاشید
جهان شاد خیالات کودکانه من
غریبه مرغ بهاری که روی شاخه نشست
چه ساده می پرد از باغ بی جوانه من
گسست بیعت دیرین اشک با لبخند
شکست بغض قدیمی و ناشیانه من
قسم به لحظه تلخی که “عشق آخر شد”
کسی پس از تو نبیند ز من، نشانه من
بخوان نگاه غزل های تلخ مردت را
بمان، بهانه اندوه جاودانه من…
سینا نیری
زمستان ۹۵
شاعر سینا نیری
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
