سید مهدی نژاد هاشمی – تناسخ

به اعتراض زبان را به سود خود نگشایم
اگر نگاه نداری و بر جنون بِکِشانی

شدی شبیه به دریای شور و تلخ مزاجی
که جان به لب برسانی و لب به لب نرسانی

مکش به قعر جهنم چه می شود که دمی را
کنارمن بنشینی و آتشم بنشانی

هزار حافظ و خواجو نشسته در دل ِ تنگم
مرا به مهر بخوانی و نا امید نرانی

دوباره زنده شدم شاید از خجالت و مهر
مرا به خاک سیاه سکوت خود منشانی

قفس نگاه تو بود و خیال روی تو ، از بند
پرنده میشوم امشب مرا اگر برهانی

سیدمهدی_نژادهاشمی