ببین! منم که می پویم به نا کجا در این سرما
ببین چه سخت می لرزم چه بی نوا در این سرما
.
من آن تکیده سربازم که بازگشته با خواری
به پادگان اجباری ز کودتا در این سرما
.
نه جان پناهکی سویی نه گوشه ای ز پستویی
کجا بَرم نمیگویی من التجا در این سرما
.
ز چنته های تو خالی فزود مدّعا باری
دریغ کس نکرد آتش دمی بپا در این سرما
.
چنان رسیده فریادم به آه در سکوتی سرد
که یخ زده است انگاری صدا! صدا در این سرما!
.
سید مرتضی موسوی
نوزدهم بهمن ماه نود و پنج
ببین چه سخت می لرزم چه بی نوا در این سرما
.
من آن تکیده سربازم که بازگشته با خواری
به پادگان اجباری ز کودتا در این سرما
.
نه جان پناهکی سویی نه گوشه ای ز پستویی
کجا بَرم نمیگویی من التجا در این سرما
.
ز چنته های تو خالی فزود مدّعا باری
دریغ کس نکرد آتش دمی بپا در این سرما
.
چنان رسیده فریادم به آه در سکوتی سرد
که یخ زده است انگاری صدا! صدا در این سرما!
.
سید مرتضی موسوی
نوزدهم بهمن ماه نود و پنج
شاعر سید مرتضی موسوی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
