سید محمدعلی میرطاهری – هو

دل ندانست که رنگ و بوی نرگس با توست
مرهبا مسلک عشقت به هنر بنهادی

بوی موی و جلوه گیس سیه فام که بود
چه بگویم خالقا مشک به سر بنهادی

جلوه ناز بوَد این قامت رعنای دوست
ناز رعنا این بوَد؛ ناز به سر بنهادی

گویی آن چشم سیه آینه جود تو بود
ای بسی هوی بدان چشم به سر بنهادی

نه مگر لعل لبش تحفه ای از کوی تو بود
تو بدان تحفه چه خونی به جگر بنهادی

کام نوشی نچشیدم که چنین شور تراست
حلو آن باده دریغا به دگر بنهادی

یارب این مسلک سلطانی و درویشی چیست؟

سلطان ز در برده و درویش به در بنهادی

ساعتی سال شد و روز چو عمری بگذشت
برق این چشم به در کرده و تَر بنهادی