ازکویر امده ام حسرت باران با من
تشنگی های دم ظهر بیابان با من
تشنگی های دم ظهر بیابان با من
همه ی عزت یک بید “نلرزیدن” بود
بید لرزیده منم هجمه ی توفان با من
.
.
.
سهمم از هرچه دو راهی به غلط رفتن شد
حس سرخورده ی یک مرد پشیمان با من
تازگی های شب اول پاییز گذشت
عادت روز و شب نیمه ی ابان بامن !
باورم را بتو ای عشق ندارم دیگر
ننگ_ بد عهد شد سستی ایمان بامن…
مجتبی مرتضوی راد
94/10/12
شاعر سید مجتبی مرتضوی راد
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
