سید علی جلالی – چه آسان می روی

هست و پلک میبندم ، دوباره قصه شد تکرار

دلم لرزید و آمالم ، تمام دار این دنیا

فرود آمد به روی من ، و من ماندم و این آوار

جوانی رفت و تو رفتی ، و عمرم رو به پایان است

که من با چشم خود دیدم ، فرو می ریزد این دیوار

من از تقدیر نومیدم ، نمی دانم چه خواهد شد

و از این رنج بی پایان ، به یادم ماند این آزار

چه آسان می روی از من ، چه آسان می روم از یاد

به دنبالت نمی آیم ، قدم آهسته تر بردار