تو کجایی، کودکیهایم کجاست؟
از کجا رفتی؟ بگو راه از کجاست؟
من پی ات تا کودکی باز آمدم
همدمِ چشم انتظارم پس کجاست؟
مدتی است پشتِ در ایستاده ام
باز می گویم نیامد پس کجاست؟
همچنان چشم انتظارت مانده ام
ترسم آیی و بگویی پس کجاست؟
در پس اندیشه می جویم تو را
خنده های آشنایت پس کجاست؟
آن درختِ سروِ در کنج حیاط
تابِ آویزان ز شاخه پس کجاست؟
نهرِ جاری در مسیر کوچه ها
کفش های کاغذیمان پس کجاست؟
تیله هایم را که من گم کرده ام
تیلهِ خوشرنگ سبزت پس کجاست؟
باز از ترس سگ همسایه ات
دزدکی رفتم ولی سگ پس کجاست؟
از کجا رفتی؟ بگو راه از کجاست؟
من پی ات تا کودکی باز آمدم
همدمِ چشم انتظارم پس کجاست؟
مدتی است پشتِ در ایستاده ام
باز می گویم نیامد پس کجاست؟
همچنان چشم انتظارت مانده ام
ترسم آیی و بگویی پس کجاست؟
در پس اندیشه می جویم تو را
خنده های آشنایت پس کجاست؟
آن درختِ سروِ در کنج حیاط
تابِ آویزان ز شاخه پس کجاست؟
نهرِ جاری در مسیر کوچه ها
کفش های کاغذیمان پس کجاست؟
تیله هایم را که من گم کرده ام
تیلهِ خوشرنگ سبزت پس کجاست؟
باز از ترس سگ همسایه ات
دزدکی رفتم ولی سگ پس کجاست؟
شاعر سید سپهر قرشی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
