سیده مریم جعفری – سخن دوست/منظوم عشق /موجی ز صخره/چه امانی؟/دریای آتش

حرف حق را نتوان گفت که تلخ است زنی
شعرهایی زده بی شک به تو سلخ است زنی
شاهراهي که از آن قصه عبور است ز راه
شب ز یک دلهره دریا به تو مسخ است زنی
شاهدان شعر ز شیرین بزنند از صنمی

سیده مریم جعفری
………………………….

چه امانی؟

سی سال با بیل و کلنگی چه امانی؟
آوار شد جایی به جانت چه نشاني؟
حرفی نبود و نیست در جای تو هر روز
هرگز مگر بیل تو را کردند کانی
حفر زمین قاب تو دیوار سوزان
اینجا مگر شعله نکرده است ه. زمانی؟
قبلا مگر فريادهايت را شنیدند
حالا که رفتی از من و ما چه بیانی؟
خوب است این دیوارها شعر دو سنگی است
اول به سنگ آخرت ،آخر جهاني
.
سیده مریم جعفری
حادثه ی معدن_نودوپنج
…………………………………..
دریای آتش
بگندد آتش دریا ولی بستر نمی خوابد
بجنگد شعر دل ،دریا!کزین غم سر نمی خوابد

سیده مریم جعفری
حادثه ی درگذشت دریانوردان
(سانچی)